De vijftiende dag.
Het is zover, de laatste dag is aangebroken.
Nadat ik gisteren heerlijk had gegeten, ben ik nog even een stukje gaan wandelen.
Wat me enorm opvalt is de stilte, het is gewoon superstil.
Toen ik terug kwam in mijn hotel, ben ik nog even iets gaan drinken in de bar van het hotel. Dat is iets of wat uit de hand gelopen, want het werd half 1 voor ik weer terug ging naar mijn kamer om te slapen.
Niet echt verstandig, met het oog op de terugreis naar huis.
Maar ja, het kwaad was al geschied, en ik heb een erg leuke avond gehad met sommigen van de plaatselijke bevolking.
Misschien gaf het me ook wel een kick omdat ze het een prestatie vonden dat ik die reis op een “mofa” gemaakt heb.
Toch om 7 uur opgestaan, en alles klaar gemaakt voor vertrek. Ik wilde net gaan ontbijten, toen ik een berichtje ontving van mijn vrouw. Onze kat was afgelopen nacht overleden.
Voor mijn vrouw, en dochter die nog thuis woont, een verschrikkelijk verlies.
Dat deed ook bij mij de stemming wel inzakken.
Maar ik moest verder, en wilde er het beste van zien te maken, al realiseerde ik me wel dat de thuiskomst anders zou zijn dan verwacht en gehoopt.
Klokslag 9 uur reed ik weg bij mijn laatste hotel, waar ik overigens een prettig verblijf heb gehad.
Binnen 15 minuten stond ik bij de grens met Nederland op weg naar Roermond. Hoewel ik Duitsland en Oostenrijk nu al mis, moet ik toegeven dat Limburg natuurlijk ook een mooie provincie is.
Ik passeerde de gevangenis van Roermond, wat mijn gevoel van vrijheid nog eens versterkte.
Via Swalmen ga ik Kessel, om de pont over de maas te nemen. Hierbij kom ik door het leuke dorp Beesel, waar eens in de zeven jaar een drakensteekspel plaatsvindt. Als de draak het dorp aanvalt, is het de heldhaftige St. Joris die het dorp redt. Het nest van de draak heb ik wel gevonden, maar de draak zelf was al weg.
Ik steek de maas over naar Kessel, en kan de verleiding niet weerstaan om even te gaan kijken bij de ruïne. Dit zijn de overblijfselen van kasteel Keverberg, waar men op de ruïne iets nieuws gebouwd hebben.
Een speciale plaats voor het vieren van bruiloften en partijen.
De reis gaat verder naar Roggel en Witdonk, via de Boerderijweg.
De weg doet zijn naam echt eer aan, want er staan een paar boerderijen en verder helemaal niets. Behalve dan dat er een paar grasvelden liggen, die zo glad zijn als een biljartlaken. Waarschijnlijk om graszoden van te maken.
Met dit mooie weer ziet het er allemaal zo fris uit.
Zoals ook al op de heenreis, kom ik nu weer door Meijel, en besluit de Meijelseweg een stuk te volgen en rijdt door het dorpje Heusden. Daarna besluit ik om de Zuid Willemsvaart zo ver mogelijk te volgen richting Den Bosch.
Dit kanaal is niet meer in gebruik zoals voorheen, omdat er een nieuw kanaal is gegraven, het Maximakanaal.
Dit nieuwe kanaal verbindt de Zuid Willemsvaart ter hoogte van Veghel met de Maas.
Ter hoogte van Veghel kan ik dit water niet meer volgen, en neem een route via Kildonk.
Hier staat de Kildonkse molen, een combinatie van een watermolen en een watervluchtmolen. Deze molen is uniek in Nederland, en zelfs in Europa, en is van grote cultuurhistorische waarde.
De molens dateren uit de 13e eeuw en waren vroeger compleet van hout vervaardigd.
Zoals de molen nu, na diverse restauraties, er bij staat , is zoals de molen rond 1880 was.
Vanaf hier houd ik de richting Heeswijk Dinther aan, en bedenk dan dat ik nog geen foto van een kerk genomen heb.
In Duitsland kan je er bijna niet omheen, ieder dorp heeft wel een of meerdere, in het oog springende kerkjes.
In Nederland valt mij dat niet zo op. Maar ik besluit ook deze laatste dag de traditie niet te breken, en zet de grote kerk van Dinther op de kiek.
Het is half 1 als ik Den Bosch bereikt heb, en een tussenstop ga maken bij mijn familie.
Even bijkletsen, onder het genot van een paar kopjes koffie.
Na ruim 3 uur ga ik het resterende stukje rijden. Een weg die ik al zo vaak gereden heb, dat ik geen navigatie nodig heb, en blindelings kan rijden.
Van foto’s maken komt niet veel meer, en het begint nu ook een beetje te regenen. Ik versnel een beetje, want wil nu toch wel naar huis. Even zie ik nog een leuk attribuut staan, waar ik een foto van neem.
Terwijl ik daar sta, bedenk ik al het onderschrift voor deze foto. Deze blonde buffel heeft het geflikt.
Ik kom bij Hoofddorp. De laatste grens die ik deze vakantie zal passeren.
Ik ben thuis.
Na een periode van 15 prachtige, spannende, enerverende, maar ook leerzame dagen, en een totaal gereden afstand van 2410,7 km sta ik bij mijn appartement. Voldaan.
Dit keer sluit ik niet af met een “tot morgen” maar ik wil iedereen bedanken voor zijn of haar reacties, support,
lieve woorden etc. etc.
Met jullie “achterop” was deze reis extra leuk.
Het motiveerde mij iedere dag weer om een verslag te maken.
Een speciaal woord van dank voor mijn scooterdealer, Bromfietshuis Hoofddorp.
Bram, jullie hebben echt een superscooter afgeleverd. Niet één keer ben ik de problemen gekomen.
De gebruikte rolletjes (5,9 gr)hebben voor een perfect lopende machine gezorgd. Echt top.
Tot een volgende keer.