We zijn alweer een maandje op weg in het jaar 2018. De feestdagen achter de rug en de dagen die alweer gaan lengen.
Vooral dat laatste ben ik blij mee.
Gevoelig als ik ben voor deprimerende zaken heb ik echt last van de donkere periode aan het eind van het jaar.
Werkdagen die vroeg beginnen en laat eindigen zorgen er voor dat ik vrijwel geen daglicht zie rond die tijd en dat vergt het nodige van mijn gestel.
Lamlendigheid viert hoogtij. Ik heb echt nergens zin in en ben zo chagrijnig als de pest.
Nu is de kerstdrukte weer achter de rug en begint de rust weder te keren.
Bij het opstaan is het al licht en ook ’s middags ga ik met licht weer op huis aan.
Het tuinseizoen zit er ook weer aan te komen. Einde van deze maand gaan de eerste plantjes alweer voorgetrokken worden om rond april de kas in te gaan.
En ja… ook het scooterseizoen kan, wat mij betreft, weer niet vroeg genoeg beginnen.
Ik was van de week even in de garage en daar stond hij in een hoekje…. de brompony waar ik een haat-liefdeverhouding mee heb.
Ook duidelijk een mooi weer rijder, net als zijn baasje.
Starten doet ie wel, maar hij laat duidelijk merken dat hij de huidige buitentemperaturen niet op prijs stelt.
Ik geef hem nog maar even respijt, totdat de temperaturen weer een beetje richting de 10 graden gaan en er weer een lekker lentezonnetje staat.
Eigenlijk kan ik hem geen ongelijk geven… ik zou ook het liefst de hele zooi achter me laten en rond eind november een winterslaap aanvangen die ergens eind februari eindigt.
Maar ja; de schoorsteen moet roken en er moet brood op de plank komen.
Dus nog maar even doorbijten en met frisse tegenzin de deur uit.
Inwendig zit ik me te verkneukelen. Er is vorig jaar zoveel blijven liggen.
Rondje IJsselmeer, tripje Zeeuws Vlaanderen, ritje Limburg, de Lek-Rijn volgen tot de grens.
Plannen zat.
En dan hebben we het nog niet gehad over de tourtjes met STN natuurlijk.
Benieuwd wat er dit jaar weer in het vat zit.
Tot die tijd vermaak ik me maar een beetje met het bladeren in de Scooter & Bike Xpress en op het forum.
Genoeg tijd ook, om me op te winden over de vele onzinnigheden die de overheid weer over ons uitstrooit en voldoende stof tot nadenken naar aanleiding van alle commotie die op tv en in de kranten is ontstaan naar aanleiding van het transgendervraagstuk en de ongenuanceerde visie van Voetbal Inside daarop (Als we Zeurvana Simons en haar aanhangers moeten geloven).
Bij STN hebben we onze eigen “transgenderstory” in de vorm van een Dink die liever Super 8 wil zijn. De operatie verloopt voorspoedig als ik de berichtgeving mag volgen.
Het euro 4 gebeuren heeft ondertussen al wel genoeg aandacht gehad, dus daar wil ik me nu maar even niet aan wagen.
Of stiekem toch nog maar een beetje?
Ik vraag me namelijk af of het zomaar mag (?) Je ontneemt een boel mensen namelijk hun enige vorm van betaalbaar vervoer, zonder dat daar iets vervangend tegenover staat.
Er zit ook een ethische kant aan het verhaal, waar weinig mensen bij stil staan.
Het laatste woord zal er nog niet over gevallen zijn denk ik.
1 ding is zeker. Dit moet allemaal niet te lang gaan duren want ik word er gallisch van.