Zijn wij niet allen zondaars?
Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen (Johannes 8:11)
We vreten allemaal wel eens dingen uit die niet mogen en vaak doen we ons uiterste best om onszelf er onderuit te lullen, tegen beter weten in.
Als je als burger de wet overtreedt, moet de overheid ingrijpen en de overtreding zal worden gevolgd door een sanctie.
Op deze basis stoelt onze democratische rechtsstaat.
Maar die vertrouwensrelatie is niet alleen gebaseerd op de gehoorzaamheid van de burgers. Op haar beurt moet de overheid voldoen aan een aantal criteria, dat de vertrouwensband met de burgers garandeert.
1 van die criteria is, in mijn ogen, eerlijkheid en transparantie.
En daar schort het nogal eens aan in Nederland.
Ik wil niet meteen het woord corrupt in de mond nemen, aangezien een diender ook maar wordt gestuurd en wij hier in het westen de term “Baksjish” niet kennen.
(In Oost Europa kan smeergeld nog steeds wonderen verrichten.)
Maar wat ik bedoel te zeggen is dat er in ons land situaties zijn die gehandhaaft worden terwijl een alternatief niet voorhanden is.
Overtredingen uitlokken zou ik het bijna willen noemen.
Ik kom, in het verkeer, vrijwel wekelijks dingen tegen die dermate onlogisch zijn dat ze er domweg om vragen om overtreden te worden.
Voorbeeldje: Einde compierkade in Alphen aan den Rijn. Daar staat een bord “Fietspad” met onderbord “dus niet brommen”.
Het bord wordt gevolgd door een stukje fietspad van welgeteld 200 meter (!), vooraleer je het Boskoopse grondgebied bereikt.
Alternatief? Ja hoor… 7 kilometer omrijden.
Maar klaag dan niet over fijnstofuitstoot.
Iedereen heeft dan ook maling aan dit bordje en gast vrolijk door. Dat er vandaag of morgen een koperen knoop op een motorfiets staat of een kudde BOA’s, daar kun je staat op maken.
Dit is immers een verdienmodel van onze overheid.
Je weet dat je moet lopen en toch verdom je het. De boete neem je op de koop toe.
Terwijl je weet dat het niet deugt. Dat bedoel ik met transparant.
Er is geen ambtenaar/beleidsmaker die dit kan verklaren.
En zo gebeurde het dus dat ik met 2 andere clubleden in een soortgelijke situatie terechtkwam.
Een (slecht) fietspad, met daarnaast een vaart en aan de andere kant van de vaart een geasfalteerde weg annex fietspad.
Het fietspad hield op, om te worden opgevolgd door 200 meter “Fietsendusnietbrommenpad”, daarna weer gewoon overgaand in een fietspad.
Wij waren gelukkig niet de enigen die er met boter en suiker ingingen, getuige de nodige locals die ook in de val trapten.
Een alternatief was er niet. Aan de andere kant van de vaart gaan rijden was geen optie, aangezien we op een gegeven moment linksaf moesten.
We konden kwalijk met de scooter op de nek door de vaart waden.
Lopen? Tsja; dat had gekund.
De uitleg was dat de huizen aan dit stukje fietspad last hadden van bromverkeer.
Kennelijk werd er wel eens iemand van zijn sokken gereden.
Is er dan niets mogelijk om dat op te lossen? Tuurlijk.
Leg er maar een trottoir neer met een flinke hoge stoeprand. Maak het fietspad dermate smal dat geen hond het in zijn hoofd haalt om daar hard te rijden.
Desnoods drempels aanleggen om de 25 meter.
Maar nee. Dat kost geld en burgerlijke ongehoorzaamheid levert geld en werkgelegenheid op. Zo werkt het in Nederland.
Het charmante van onze rechtsstaat is dat je in discussie kunt met een diender.
En dat deden we dus ook, zei het in verkapte vorm.
De een deed charmant, de volgende gooide er wat humor bij en de derde bediende zich van een bijtend cynisme zoals alleen mensen uit de regio Den Haag dat kunnen.
Kennelijk heeft het geholpen. Want tot nog toe heb ik niets mogen ontvangen wat op een sanctie lijkt.
Zouden er dan toch dienders bestaan die de onmogelijkheid van de situatie doorzien en hun hand over hun hart halen?
Of zit ik te hopen tegen beter weten in?