Hallo allemaal,
We zijn alweer aangekomen bij het laatste blog van deze SYMply Unlimited reis! Momenteel typ ik dit verslag vanaf de bank thuis. Gisteren kwam het er even niet van om een verslag te typen. Vandaar dat ik er vandaag twee combineer tot een.
Gisteren begon de ochtend goed. We stonden op en maakten ons klaar voor de dag. De dag ervoor hadden we boodschappen gedaan dus we konden ons tegoed doen aan een lekker ontbijtje met verse broodjes en yoghurt met crusli. Buiten was het bewolkt maar wel droog. Het had de hele nacht hard geregend met soms een klap onweer erbij. We aten ons ontbijt op en pakten onze spullen van de kamer. We liepen richting de scooters. Het was nat buiten.
Rond 10 uur reden we weg. Allereerst gingen we opzoek naar een tankstation. De dag ervoor hadden we een flinke afstand gereden en de tanks waren leeg. Na 5 kilometer kwamen we bij het tankstation aan en voorzagen we de Symphony ST en de Jet14 van een verse slok benzine. Nu waren we echt klaar om te vertrekken.
Tijdens het rijden werd de horizon steeds wat donkerder. Al snel was de horizon zwart en begon het te waaien. We stopten langs de weg en trokken onze regenpakken aan. Een keuze die niet veel later de juiste bleek. We kwamen in een ware wolkbreuk terecht en het onweerde en flitste er flink op los. De bui hield ongeveer een half uur stand. Daarna reden we eruit en kwam de zon tevoorschijn.
We kwamen aan bij een klein pontje welke ons naar de overkant van het noord-oostzee kanaal bracht. Voor de overtocht hoefden we niets te betalen! Erg aardig. Vanaf het pontje zagen we de donkere luchten van de zware bui waar we net in reden langzaam verder trekken. De overtocht duurde nog geen twee minuten en voor we het wisten stonden we aan de overkant en konden we verder rijden.
De rit verliep soepel en de omgeving was mooi maar wel enigszins saai. We reden over het Duitse platteland en waren onderweg richting de drukke pont die over de Elbe ging. Niet veel later kwamen we aan en sloten we achter aan in de rij met wachtende auto’s. We besloten stout te doen en reden langs de auto’s richting de pont. Hier konden we direct oprijden en de slagboom ging achter ons dicht. Prima getimed!
Er stond een behoorlijke wind en het veerbootje deinde licht. We zagen de scooters schommelen en waren lichtelijk bang dat ze om zouden vallen. Toch stonden ze erg stevig wanneer je het dan ging checken. Tijdens de overtocht werd de lucht zwart. Aan de overkant besloten we om snel door te rijden om zo de bui te kunnen ontwijken. Toch kwamen de grijze sluiers steeds dichter bij. In de verte werd het landschap grijs en wazig. Ook de wind begon in kracht toe te nemen. Dus we stopten en de regenpakken gingen opnieuw aan. Niet veel later kregen we opnieuw een stortbui over ons heen.
We volgden deze dag ook weer de Google Maps navigatie. Dat gaat 99% van de tijd goed. We reden door en plots veranderde de plattelandsweg in een tweebaans autoweg! Hier mag je 100 km/h rijden en dat halen wij natuurlijk bij lange na niet met onze 50cc scootertjes. Het was niet de bedoeling dat wij hier reden en aan beide kanten van de weg zat vangrails. We konden geen kant op en moesten door. Na 500 meter doemde er een tunnel op. Op hetzelfde moment raasden vrachtauto’s met 90 km/h langs ons. In de tunnel hadden deze een behoorlijke zuigkracht waardoor koers houden moeilijk werd. We moesten hier zo snel mogelijk weg!
We reden door en een exit liet lang op zich wachten. Na 3 kilometer konden we de weg verlaten en opgelucht adem halen. Dat doen we niet meer dachten we! We stopten even en zochten een andere route om naar Oldenburg te geraken. Die vonden we en na 35 kilometer kwamen we om 18:00 uur aan bij het B&B hotel. Een prima kamer met ontbijt voor een goede prijs! Dit was de tweede keer dat we in Oldenburg waren. We overlegden wat we gingen doen. De weersverwachting was slecht en daarom besloten we om morgen (vandaag dus) gewoon door te rijden naar huis.
We namen een douche en liepen opgefrist richting het centrum om gezellig een hapje buiten de deur te eten. Na het eten liepen we nog een rondje en gingen we op de kamer hangen. Na een lange reisdag was de energie wel op en niet veel later gingen we slapen.
Vanochtend werden we uitgerust wakker en na een lekker en zeer uitgebreid ontbijt stapten we rond half 11 op de scooters. Dit was wel wat later als dat we gewild hadden. Vandaag stonden er namelijk 240 kilometers op de planning. Het zou een echte reisdag worden. Het eerste half uur van de rit verliep droog. De rest van de dag reden we in de stromende regen. We reden door en stopten nauwelijks. De omgeving trok ons niet, het was enorm slecht weer en we wilden naar huis.
Rond 14 uur kwamen we aan bij de Nederlandse grens. Na een snelle foto reden we door. We kwamen aan bij Stadskanaal toen de regen echt heel hard werd. De regenpakken werden vochtig van binnen en we hadden het koud gekregen. We hadden een pauze nodig. We reden naar de McDonalds en bestelden wat te eten en een warme thee. Dit gaf ons nieuwe energie voor de laatste 130 kilometers van de reis.
Om 18:00 uur kwamen we thuis aan. Ik reed de oprit op en zette het motortje van de Symphony ST uit. Ik gaf de scooter twee klopjes op het dashboard en zette hem op de standaard. Hij stond tikkend af te koelen van deze reis.
Ik gaf Heidi ook een zoen. Voor deze reis had zij nog maar weinig scooter ervaring. Op een vakantie had zij in Bali soms een scooter gehuurd en af en toe reed zij op mijn Symphony ST. Toch heeft ze het allemaal maar gedaan. En goed ook! Ondertussen is ze heel behendig met de scooter en geen bergweg is teveel. Super gedaan meisje! Je hebt doorgezet en ik ben trots op je!
Ook de scooters hebben het super gedaan! Opnieuw heb ik weer veel gevraagd van mijn Symphony ST. Het kleine 50cc motortje snort nog steeds vol met leven. Geen moment heb ik geen vertrouwen gehad in de scooter gedurende deze en vorige reis. Ook de Jet14 van Heidi heeft zich zeker bewezen als een volwaardige toerscooter. Wat dat betreft heeft SYM twee sterke spelers op de markt staan.
Ik blijf het geweldig vinden om het avontuur op te zoeken met mijn SYM scooter en dit soort reizen te maken. Om de verbaasde blikken van mensen te zien en op mijn eigen tweewieler in het buitenland op de mooiste plekken te komen.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties en de support! Het was mij weer een genoegen om jullie mee te nemen op mijn (of ik moet nu eigenlijk zeggen onze) reis naar het buitenland.
Groeten Dennis en Heidi!