Maandag 12 augustus
Dit wordt een prachtige dag. Dat moet wel, want ten eerste is mijn oudste kleinzoon jarig, en ten tweede gaan we vandaag naar de zoutmijnen.
De dag begint al vroeg, namelijk om half 7.
Rustig de tijd voor wassen en aankleden, en het ontbijt.
Om kwart voor 8 worden we opgehaald door een taxi, die ons naar een ander hotel brengt. Daar zullen we overstappen in een luxe touringcar, die ons, onder begeleiding van een engels sprekende gids, naar de zoutmijnen in Wieliczka brengt.
De taxi is ruim op tijd, en een aardige jongeman brengt ons weg, Tijdens de rit hebben we een leuke conversatie, in het engels natuurlijk, over hoe mooi Krakau is, en over de drukte in deze stad.
Veel te vroeg staan we op de opstapplaats voor onze tour.
Maar dit geeft me wel de gelegenheid om even te bellen met mijn docher en mijn kleinzoon, om hem te feliciteren.
Na een klein half uur komt dan de bus, en het valt me op hoe goed alles georganiseerd is.
De ontvangst door de host, de prachtige bus, de administratie goed op orde, kortom, geheel geen zorgen.
Tijdens de tocht naar de mijnen worden een paar dingen uitgelegd, en wordt er onder andere ook verteld dat we eerst met de trap moeten, 400 treden.
Gelukkig blijkt dit alleen naar beneden te zijn, zodat het wel vol te houden is.
Toch zullen we nog wat meer treden nemen tijdens de rondleiding, zodat we in totaal deze dag 818 treden hebben op- en afgestapt.
Daarbij komt dat we totaal ruim 5 km lopen in deze mijn.
Maar,...............dit is het allemaal waard, want wat we te zien krijgen is schitterend.
De geschiedenis van de zoutmijn gaat eeuwen terug, want al in de 15e eeuw kwamen vele rijken en hooggeplaatste functionarissen al kijken naar de wondere wereld onder de grond.
De eerste zoutwinning vond al plaats in de 11e eeuw.
De mijn heeft een gangenstelsel van meer dan 300 km, en de diepte gaat tot bijna 330 mtr.
Zo diep gaan wij niet, het diepste punt waar wij naar toe geleid worden is ongeveer 140 mtr.
In de mijn zijn vele sculpturen, allen gemaakt van zout.
Helaas is fotograferen in de mijn met het weinige licht, niet helemaal goed gelukt, wat temeer een reden kan zijn om zelf eens een bezoek aan dit werelderfgoed te brengen.
Het absolute hoogtepunt in deze mijn is wel de kapel met vele sculpturen.
Een grote "zaal, voorzien van houten kroonluchters, versierd met zoutkristallen, die het geheel er doen uitzien als echte kristallen kroonluchters.
En natuurlijk ontbreekt hier niet een sculptuur van de voormalige Poolse paus Johannes Paulus II, die zeer geliefd was hier.
Als we na een kleine pauze weer verder lopen, komen we bij een heus ondergronds meer
De eerste hieronder getoonde foto heb ik niet zelf gemaakt, maar "geleend".
Ik ben verbaasd om te zien welke complete bouwwerken zijn aangebracht met zware balken.
Gezien de grootte van deze mijn, moet dat een immense klus zijn geweest, om dit te realiseren.
Je kan tenslotte niet met allerlei zware bouwmachines naar binnen rijden.
We komen in een ruimte waar zelfs souvenirswinkeltjes zijn ondergebracht, en waar iets te eten en te drinken kan worden gekocht.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om wat afbeeldingen aan de wanden te fotograferen, om een indruk te hebben hoe het gangenstelsel er uitgezien heeft.
Het bezoek aan de zoutmijn is echt een geweldige ervaring geweest.
De contrasten tussen Auschwitz en Krakau hadden niet groter kunnen zijn.
Na 3 uur gaan we dan weer naar boven, niet lopend, maar met de lift.
Op de display van de lift was te zien hoe snel de lift gaat, en ik moet zeggen, de 135 meter die we omhoog moesten, werden in een razendsnel tempo afgelegd.
We waren gewaarschuwd, om een trui of jas aan te trekken, omdat de temperatuur onder de grond ongeveer 15 graden zou zijn.
Maar halverwege de tour, had ik het al warm, ondanks de lagere temperatuur. Je loopt namelijk nog behoorlijk wat af in de mijn.
Maar als je dan uit de lift stapt, en het is 31 graden buiten, nou dan voelt dat even alsof er een hete deken om je heen geslagen wordt.
De bus stond al netjes te wachten op ons, en bracht ons terug naar Krakau. Onze host had al geregeld dat er een taxi klaar stond, om Kees en mij weer netjes terug te brengen naar ons eigen hotel.
Daar hebben we snel een broodje gehaald bij een klein winkeltje op de hoek van de straat, en daarna zijn we bij het hotel op het terras, in de schaduw gaan zitten met een drankje.
Even heerlijk napraten over alles wat we gezien hebben.
Morgen beginnen we aan onze reis richting Nederland.
Maar wel op de manier zoals ook de heenreis verlopen is, gewoon rustig aan, met nog 5 overnachtingen, waarvan 2 in Polen, en 3 in Duitsland.
Hopelijk is het morgen weer droog, want tijdens het eten, brak hier een noodweer los, en viel de regen met bakken uit de lucht.
Wij zijn er in ieder geval klaar voor.
Tot morgen