Donderdag 15 augustus
Het verblijf in "ons kasteeltje" is weer voorbij, en de volgende bestemming lonkt alweer.
We treffen het, het is zonovergoten, en niet te heet.
Ik besluit zelfs, om toch nog even een trui aan te trekken, wat ik heb al 2 dagen last van mijn keel.
Waarschijnlijk toch een kou opgelopen, door de temperatuursverschillen in de mijnen en daarbuiten.
Om 8 uur zijn we klaar met het ontbijt, en een kwartiertje later zitten we al op de scooter.
Na een paar minuten staan we bij een benzinestation om te tanken, en dan kan de tour beginnen.
Al binnen een kwartier passeren we de Duitse grens, en als we dan een stukje verder zijn komen we in een bosrijk gebied terecht.
Dit gebied is omwille van zijn bio-diversiteit, beschermd door Unesco.
De route door dit bos duurt meer dan 50 km. Heerlijk onder de bomen, terwijl de zon volop schijnt, en de temperatuur alweer oploopt.
Om niet al te vroeg bij ons hotel aan te komen, maken we even een sanitaire stop, en maak ik van de gelegenheid gebruik om mijn trui weer uit te trekken.
Als we dan eindelijk even door een dorpje komen, willen we koffie gaan drinken.
We stoppen bij een gasthaus / cafe. De deur is niet op slot, maar de eigenaar verteld dat ze nog niet open zijn.
Wel vraagt hij wat we willen. Ik vertel hem dat we op zoek waren naar een kopje koffie.
Daar maakt hij geen probleem van, en zittend op een terras op de binnenplaats van dit cafe, brengt de vriendelijke man ons een pot koffie, samen met twee kopjes, en toebehoren.
Kees is gek van autootjes, dus zijn oog valt nog op een klein trapautootje.
Als we weg gaan, en afrekenen, kost de hele pot koffie (6 kopjes) totaal 5 euro.
Het hoeft dus niet duur te zijn.
De route loopt weer verder door bebost terrein, op een weg met weinig verkeer.
Als we al worden ingehaald is dat op de Duitse manier, met veel tussenruimte tussen ons, en de inhalende auto's.
Toch zien we op diverse plaatsen kruizen, met daarbij bloemen, in de berm van de weg.
Rond het middaguur zie ik in een flits een imbiss, langs de kant van de weg, waarbij het parkeerterrein vol staat met vrachtauto's.
Omdat Kees 40 jaar lang vrachtwagenchauffeur is geweest, denk ik dat hij het wel leuk zou om daar iets te eten.
Een snelle, maar verse hap wordt voor ons klaargemaakt, en hierna kunnen we er wel weer tegen tot de avond.
Ondertussen is de zon achter de wolken verdwenen. Het ziet er een stuk minder uit als in de ochtend, en we hopen dan ook maar dat het toch droog blijft.
IJdele hoop, want het begint een klein beetje te regenen.
Maar wij zijn 2 bikkels, die niet schrikken van een beetje regen, en gelukkig, het was ook maar een beetje.
Onze scooters zijn zo snel, dat we de bui voor kunnen blijven.
Omdat onze tocht vandaag maar 169 km was, zijn we al vroeg bij ons hotel. Alleen de laatste 2 kilometer duurden wat langer, want het wegdek was een grote gatenkaas, gecombineerd met ongelijk liggende kinderkopjes.
Voor de rug en de nieren een ware hel.
Maar ja, je moet er wat voor over hebben, want het hotel is dan weer heel apart.
Schloss Grochwitz.
Dit slot is in 1732 gebouwd onder verantwoording van de premier Graaf Heinrich von Brühl, en de huidige eigenaren doen er alles aan om dit slot met veel liefde voor detail, te restaureren.
Een lieve, maar broodmagere jongedame checkt ons in, en laat ons het slot zien, waarbij we ook op eigen gelegenheid, alle kamers mogen kijken en binnengaan.
Zo veel mogelijk is alles in oude stijl, ook de slaapkamers.
Wat er wel uitspringt, is de bibliotheek.
Kees wil wel even in een van de stoelen zitten voor een leuk kiekje.
Dat kan ik natuurlijk niet weigeren.
We nemen uitgebreid de tijd om rond te kijken.
Hoewel oud, is het toch een hele aparte ervaring om hier te overnachten.
Onze scooters mochten we veilig wegzetten in de voormalige stallen.
De deur kan op slot, en we kunnen met onze sleutel zelf naar binnen en buiten als we willen.
Dat is maar goed ook, want het Schloss heeft geen restaurant.
Hoewel we weinig zin hadden in een lange wandeling, wagen we ons eraan om naar een grill-restaurant te lopen.
Als we er dan eindelijk aankomen, blijken ze rustdag te hebben op donderdag.
Dus weer terug naar het hotel.
Toen hebben we maar de scooer gepakt, en zijn we naar de stad gereden, waar we bij de plaatselijke griek, een heerlijke gyrosschotel hebben besteld.
Dit keer geen bier, maar suikervrije cola. Wat wij toch allemaal doen om af te vallen................
Nadat we ook nog een lekkere kop koffie hebben gedronken, zijn we naar het hotel gegaan.
Tijd om te rusten.
Morgen weer een nieuwe tour, naar Braunschweig.
Tot morgen