Goed, daar gaan we dan.
Met voorzichtig optimisme zeg ik dat we goed weer zullen hebben de komende tijd, wanneer wij daar zijn. Al twee weken ziet het er zo uit dus we hopen dat dit zo blijft. Laten we een kaarsje opsteken voor de weergoden zodat die ons gunstig gezind zullen zijn.
Zoals bekend, of niet, zijn "we" een keer of drie dingen op lokatie gaan bekijken en voorrijden. En dat was maar goed ook want in de laatste jaren is er heel veel veranderd in de regio. Waar je vroeger gewoon kon doorrijden, tenminste met twee wielen, is dat nu allemaal afgesloten of verboden of alleen voor "Anlieger" (bestemmingsverkeer).
Ook is het soms flink vogelen want aan de ene kant heb je een autoweg, waar een perfect fietspad langs loopt, maar daar mag je dan weer niet met de brommert op. Uitermate frustrerend. Een enorm uitzoekwerk. En het uiteindelijke samenstellen van de routes heeft best wel veel moeite en tijd gekost, uit allemaal kleine stukjes aan elkaar geplakt. Maar we zijn eruit!
(Het voorbehoud is dus wel dat, ondanks het voorrijden en een GPS, ik me ongetwijfeld niet elke meter kan herinneren en dat er mogelijk wat dingen alweer veranderd zijn onderweg dus neem het me niet kwalijk als ik een keertje verkeerd rij of anders dan de oorspronkelijke bedoeling was).
De tour van de eerste dag, vrijdag de 19e, is een hele stevige. Geschat 220 KM en we zijn naar verwachting pas 's avonds heel laat in het donker weer terug.Heb je daar bijzondere problemen mee, laat het me dan weten, misschien kan ik nog iets aanpassen. Heb je bijvoorbeeld last van nachtblindheid, dan kan dat problematisch zijn.
Benodigdheden:
- goed werkende verlichting maar niet zodanig dat je vliegtuigen omlaag haalt of dat je voorgangers niets meer zien in hun spiegels, of gewoon helemaal verblind worden
- warme kleding en regenkleding: het klimaat daar is oostelijker en zuidelijker, tussen de bergen door dus dat kan kouder en vochtiger zijn dan je denkt, zeker 's avonds laat; neem dus warme dingen mee
- contant geld: er zitten geen ponten of tol in deze route maar op sommige plekken kun je alleen contant betalen (bijvoorbeeld koffie)
- medicijnen voor zover je die nodig hebt voor onderweg / overdag / bij het eten
De route is ongeveer geschat 220 kilometer alles bij elkaar, heen en terug samen en dit zal de berg- en natuurroute zijn. Echter: het is een gegeven dat we midden in het Ruhrgebied zitten dat 1) zwaar industriëel en ontwikkeld is en 2) in de oorlog zowat helemaal platgegpooid is dus soms komen we door redelijk verstedelijkte (maar geen groot-stedelijke zoals Düsseldorf of zo) en industriële gebieden heen. Waar Duitsers ook nogal last van hebben is dat ze mooie kleine binnensteden hebben maar van de directe omgeving, ook van de buitenwijken, een soort doe-het-zelf en woon-boulevards van maken vol met Gamma- en Keukenconcurrent-achtige bedrijven waar wij dus op tweede Paasdag niet dood gevonden willen worden. Ook zullen we soms de hoofdweg volgen want ik ben niet lokaal en ik heb geen weken de tijd gehad om alle landweggetjes te doorkruisen en onderzoeken. Bovendien is het best een afstandje dus we kunnen al teveel treuzelen maar het is zeker de moeite waard. Heen heeft de meeste stops met interessante punten, terug is zowat geheel een natuurroute tot het laatste deel.
We beginnen deze dag door te verzamelen bij het hotel van @
KoKiem. Aan de doorgaande weg ziet dat er zo uit :
Dit tankstation is niet de duurste en daar kan je je machine nog even volgooien als je wilt. Uiteraard zijn er diverse tankstations ook onderweg, maar wellicht beter het zekere voor het onzekere. Hier is ook een speciale motor-rustplaats met tuintafel. Maar in principe moet je hier, van deze kant af gezien, net voorbij rijden en dan die straat meteen links pakken naar daar achter. Wie niet met mij meerijdt, moet daar dus naartoe rijden.
Lokatie: voor de Netto supermarkt links naast het McDreams Wuppertal hotel, achter het Markant tankstation
Adres: Friedrich-Ebert-Strasse 131, Wuppertal
Verzameltijd: rond 09:00 uur
Vertrektijd : uiterlijk 09:30 uur
Achteraan de parkeerplaats, zoals gezegd, ligt een Netto supermarkt. Ik heb niet iets geregeld voor de lunch op deze dag dus mijn advies is om daar rond 9 uur te zijn, iets te eten en te drinken te kopen voor onderweg (denk ook aan de terugrit in het donker) (en wat je eventueel nog meer wilt) en dan vertrekken we uiterlijk half 10.
Er zijn twee koffie-lunch-tenten onderweg waar ik eventueel wil stoppen voor noodzakelijk onderhoud (naast een aantal andere korte stops onderweg uiteraard) MAAR.... de ene heb ik nooit kunnen vinden (al wordt die op Google geprezen maar echt nooit kunnen vinden) en de ander heb ik nog nooit open gezien. Maar dat kan aan het seizoen gelegen hebben. In ieder geval liggen die op mooie lokaties niet al te ver van elkaar op net iets verder dan de helft van de heenweg dus we hebben twee kansen voor koffie. En anders, indien gewenst, zijn er vast nog wel andere mogelijkheden.
En wat gaan we dan allemaal zien onderweg? Op deze tour dus zoveel mogelijk natuur en bergen (of heuvels, zoals je wilt). De "ergste" stijging die ik heb gezien was ongeveer 11 tot 12 procent, en ook weer omlaag, en dat zijn de pittige stukjes soms. MAAR: het is geen wedstrijd, we gaan niet racen, iedereen gaat in zijn of haar eigen tempo omhoog en omlaag en we wachten op elkaar bovenop de heuvels. Samen uit, samen thuis. Het Sauerland is een prachtig gebied met veel bossen, waarover later helaas meer, en ook heel veel water gek genoeg. Een combinatie van van alles en nog wat waar ik jullie graag veel van laat zien onderweg. Zoals bijvoorbeeld dit:
Je zou zweren dat je ergens in de buurt van Loosdrecht was of misschien Nieuwkoop totdat je dan naar links kijkt uiteraard:
Dat ziet er dan toch weer heel anders uit.
En dat is dan ook wel weer typisch Duits denk ik, of in ieder geval hier uit deze regio: Kerkdiensten voor Bikers. Op zondag. Met een live band, een Biker-ontbijt, een bar en een barbecue erbij. Hadden wij dat maar. Dan gingen we veel vaker op pad. En naar de kerk. Helaas echter niet in het weekend dat wij er zijn, al zou je dat misschien wel verwachten met Christi Himmelfahrt (zoals het in Duitsland heet).
Naast wat meer bewoonde gebieden zijn verder de uitzichten onderweg toch heel erg mooi. Het zijn niet de Alpen en ook is dit niet het hoogste deel van het Sauerland maar het voordeel daarvan is weer dat je vaak veel verder kunt kijken. En je zou toch ook niet vreemd opkijken als je hier een paar paarse Milka koeien voorbij zou zien komen lopen. Het past er op één of andere manier wel bij.
En wie zegt dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben, die kent het volk niet heel goed. Kijk, een dorp dat "Straat" heet. Heeft ook maar één straat. Heel praktisch dus ook nog eens.
Via diverse landschappen, en helaas zijn deze foto's die ik heb gemaakt niet de mooiste (veel vanachter of vanuit het raam van de auto), zijn we intussen al over de helft en komen dichter in de buurt van het einddoel van deze dag.
Het lijk hebben ze nooit gevonden.De diverse vista's zijn toch echt wel heel mooi en afwisselend, alleen was het weer op die dagen dat wij er waren, bijzonder bewolkt en donker. Het zal er komende week wel beter, zonniger en groener uitzien.
En misschien denk je van: dit landschap zie ik ook op de Utrechtse Heuvelrug, met een paar meertjes erbij. Wie zegt dat dit echt daar in de regio is, dat je daar ook echt geweest bent?
Kijk, een berg uit steen, precies tegenover dat meer dat je net zag. Dus geen heuvel. Een heuvel bestaat uit zand of los materiaal. Een berg uit steen. En deze heeft nog een paar mooie gaten erin ook. Perv.
Uiteraard gaan we ook iets doen voor ons vermaak onderweg. Ik bedoel, veel rijden is één ding en natuurlijk hartstikke leuk, maar je wilt ook wel eens wat anders doen. Dus ik heb ons als groep opgegeven om mee te doen aan het oude Duitse volksspelletje Herumscheißen, oftewel "in de cirkel poepen". Wie het dichtst in het midden van de cirkel kan Scheißen, (poepen, red.) heeft gewonnen. Dit doen ze hier in de regio al eeuwen en het is zelfs zo populair, dat ze bij parkeerplaatsen onderweg speciaal stukken hiervoor hebben aangewezen zodat mensen onderweg, ook wildvreemden, tegen elkaar kunnen spelen. Mooi zoals Duitsers hun tradities handhaven. Misschien winnen we nog wel een prijs.
Of als je bleu bent, kun je natuurlijk altijd hier al je hoop laten varen. Veel succes en Toi Toi Toi!
Neem in dat geval voor de zekerheid wel een rol zacht absorberend spul mee.
Natuurlijk gaan we ook nog veel meer spannende dingen doen onderweg, zoals dit bord al aangeeft. Helaas stond dit bord in de weg vóór het ding dat ik eigenlijk voor jullie wilde fotograferen, dus waar het om gaat. Jammer. Dus dat zal je vanzelf wel zien.
En dan hebben ze hier zoveel plek en dat meer is zo diep maar je mag maar maximaal twee invaliden per keer in het water dumpen. Zal wel met het milieu te maken hebben dat meer niet mag.
De tweede helft (van de eerste helft) van deze tour is qua landschap mooier en interessanter (afhankelijk van je eigen interesses uiteraard) dan de eerste helft. Ik bedoel: eerst komen we uit de stad Wuppertal en dan is het eerste stuk wel aardig. De tweede etappe valt iets tegen qua architectuur en zo, maar het derde en vierde stuk worden dan al snel weer mooier want je gaat meer de bergen in en je komt hoger.
Het wordt pittoresker allemaal en je komt ook langs en door bijzonder leuke - en ook om andere redenen bijzondere (maar dat zie je dan wel) dalletjes heen.
Nogmaals, het is geen Tirol maar het is wel allemaal heel erg leuk om te zien en thuis hebben we dit niet dus het is bijzonder. Bovendien mag je intussen heel erg trots op jezelf zijn want je zit halverwege in Duitsland tussen de bergen op je 50cc en ook dat is heel erg speciaal! Welke andere gekken dan wij doen zoiets tenslotte? Dat zijn er niet veel.
We vervolgen onze route dan ook over weggetjes zoals deze en naderen het verste punt van vandaag waar wij met z'n allen hopelijk van het diner gaan genieten, ook al is het misschien nog vroeg. Maar we moeten ook nog helemaal terug, nietwaar...
Maar voordat we kunnen plaatsnemen met z'n allen en klinken op onze prestaties onder het vertellen van stoere verhalen, moeten we eerst nog tegen een berg op. Aan deze weg wordt al een aantal maanden gewerkt en alhoewel het niet ál te steil is, valt best mee, en ook niet echt gravel kan het voor sommigen een uitdaging zijn.
Op onze eigen manier, in ons eigen tempo. We wachten op elkaar. Grip heb je tenminste wel onderweg. Deze weg is ook niet altijd open, tot nu toe was deze op weekdagen dicht, maar in de weekenden wel toegankelijk.
Het uitzicht onderweg is adembenemend. Dat kan ook letterlijk zijn want er is geen vangrail langs de zijkanten, is er nooit geweest voor zover mij bekend, dus neem je pilletje tegen hoogtevrees maar ik beloof je dat het de moeite waard is. Op zich is de weg breed genoeg en val je niet zomaar omlaag.
Het enige dat het wel verstoort is dat er ontzettend veel bomen worden gekapt. Het is echt een compleet slagveld sinds eind vorig jaar. En ik heb dus nog foto's dat het hier allemaal groen was en vol met bomen stond. Maar het huidige uitzicht is soms extreem bedroevend.
Onderweg begon het steeds meer op te vallen en ik heb dus gevraagd waarom ze dit doen. De lokale mensen waren er ook absoluut niet blij mee en de reden schijnt een soort van iepziekte of boomtor te zijn die de bomen heeft aangetast. Dus nu kappen ze alles om deze "boompandemie" te bedwingen en planten dan later weer jonge boompjes terug. Misschien heeft Pfizer hier ook een "vaccin" voor. Vast wel.
Het bos dat hier soms al eeuwen staat zal dus nog wel even gaan duren voordat het enigzins weer teruggegroeid is. Je hebt zo wel een beter uitzicht in die zin dat je verder kunt kijken. Maar dat is het in vergelijking toch echt niet waard.
Eindelijk komen we dan aan op onze eindbestemming en voor vrachtauto's hoeven we dus duidelijk niet bang te zijn. Scooters zijn wel welkom en ik ken de eigenaresse dus we hebben geen problemen met parkeren én natuurlijk de groepsfoto op een speciale plek, waar we eigenlijk niet mogen rijden maar ik heb toestemming.
Het weer was niet al te best op deze dagen zoals ik al zei, en het was ook nog veel vroeger in het jaar dus het zal nu allemaal wel veel groener zijn, maar hopelijk heb je toch een idee wat je dan daar te wachten staat en ik hoop dat je het met me eens bent dat het de moeite waard was.
Een heel bijzondere en mooie plek mag ik wel zeggen die ik ooit eens bij toeval in de stromende regen, toen ik in een nogal slechte bui was daardoor, heb ontdekt. En sindsdien ook zeker één van de favoriete stekkies van mijn vechtgenote is geworden, ondanks haar initiële weerzin om deze berg omhoog te gaan.
Zoals altijd zijn er natuurlijk veel dingen te zien en te bewonderen, zoals deze: steen met schaduw. Een heel bijzonder werk.
Neem dit niet te letterlijk: het is geen all-you-can-eat buffet en je moet ook zeker afrekenen. Denk dus niet dat je kan pakken wat je pakken kunt en dan de berg weer omlaag kan sjeezen. Gaat 'm niet worden. Zelfbediening voor sommige dingen is op het terras, dat eerder dit jaar nog niet was geopend maar hopelijk nu wel, waarbij je dan drankjes en versnaperingen aan de buitenkant bij een soort kiosk kunt halen.
Maar voor het diner denk ik dat we binnen gaan zitten. Een mooi interieur en ja het was Pasen toen ik hier was en deze foto nam, wat te zien is aan het haasje.
Ook aan de binnenkant is dit een bijzondere lokatie en in tegenstelling tot in Nederland, waar je een dergelijk "oud" interieur gewoon koopt en zo op de muur kunt plakken, is dit allemaal echt. Maar dat zul je nog wel zien.
De ramen zijn wat klein maar zowel vanaf het terras als van binnen is het uitzicht echt fantastisch. Een mooie plek om te genieten van een goed en niet te duur (echt goed) diner na een mooie en succesvolle tourdag.
En wat hebben ze dan allemaal? Nou, het is natuurlijk Duits en daar is niets mis mee. Het is iets.... hoe zal ik het zeggen... sjieker en wat meer "culinair" dan wat je (dan) gisteren avond hebt gegeten in het Brauhaus maar de borden zijn groot en vol, het is heel erg goed, en het is niet duurder dan in het Brauhaus. Voor op deze lokatie is dat het in verhouding absoluut waard.
Met Pasen hadden ze helaas, vanwege de buffetten die ze ook hadden gepland, slechts een beperkt menu beschikbaar voor het diner maar naar verwachting hebben ze deze week weer een volledige kaart. Om je een klein idee te geven van wat er bijvoorbeeld allemaal is (al zijn veel gerechten die ze hier serveren gebonden aan het seizoen en wisselen dus steeds weer), deze Kürbis-Rahm-Suppe, oftewel pompoen-room-soep met daarbij een zogenaamd Kellerbier in een stenen kroeg. Wat is er nu lekkerder dan dat?
Juist: een verse Kürbis-Rahm-Suppe met TWEE Kellerbier in stenen kroeg erbij.
Maar ze hebben natuurlijk ook andere dingen te drinken behalve bier en deze mevrouw werd, zoals u kunt zien, daar heel vrolijk, en daarna steeds vrolijker van.
Dit speciale dieet-gerecht schijnt heel populair te zijn voor mensen die graag kalorie-arm eten.
Ook aan de konijnen onder ons is gedacht en dit krijg je bij de meeste hoofdgerechten geserveerd. De meeste producten, voor zover mogelijk, die men hier bereidt en serveert komen uit dezelfde omgeving als het even kan. Heel lokaal dus.
Ook even in vergelijking en verhouding: dit is zo'n soort Krüstchen net zoals gisteravond bij het Brauhaus. Je ziet het: een bord vol. Maar dit is de kindervariant. Een kinderportie dus. Geen geintje. Voor sommigen van ons is dit al meer dan genoeg.
Anders absoluut aan te bevelen is deze Schnitzel met aardappelkroketjes (je kan er ook iets anders bij krijgen zoals je wilt zoals Bratkartoffeln of friet of zo) en cognac-saus. Daar zit natuurlijk geen alcohol meer in maar het smaakt voortreffelijk.
Er zijn uiteraard nog meer (hoofd)gerechten zoals bijvoorbeeld een super lekkere lokale gulash maar helaas heb ik daar geen foto's van (want die stond vanwege de Pasen even niet op de kaart). Dus dat moet je zelf Erleben.
En ja, er zijn ook diverse vegetarische opties.
Nog een gaatje voor een dessert? We moeten tenslotte nog helemaal naar huis nu, terug naar Wuppertal. En dat is best nog wel een heel eind terug. Waarom dan niet deze Crème Brulée. Vroeger hadden we Brilcrème, nu hebben we Brulcrème. Je hebt geen claxon meer nodig.
Uiteraard, zoals al een paar keer gezegd, HOEF je niet mee te doen met het diner als je niet wilt of kunt. Je bent nergens toe verplicht en voel dat dus ook niet zo. Neem wat mee voor jezelf uit de supermarkt en geniet van het uitzicht terwijl je dat consumeert of drink alleen iets maar eet niet mee, wat jij wilt. Geen probleem, dat bepaal je lekker zelf. Wel heb ik natuurlijk gereserveerd voor de groep (zie het bewijs hierboven) om zeker te zijn dat we plek hebben. Eentje minder is niet zo erg, eentje meer kan lastig zijn in verband met beperkte ruimte. Schroom dus niet om aan te geven als je niet of iets anders wilt.
Dan moeten we natuurlijk weer omlaag, hotsend en klotsend en hopelijk voldaan, en onderweg, als we geluk hebben, zien we dan misschien iets zoals dit. Een prachtige afsluiting van een hele mooie dag. Al is die nog niet voorbij want het spannende stuk nachtrijden begint dan pas. En dat wordt wel een beetje jakkeren met weinig stops maar wel ook op een veilige manier.
Ondanks het donker is er voldoende te zien onderweg en is het zeker niet saai. Zoals dit prachtstuk : steen bij nacht. Van dezelfde kunstenaar als die eerdere steen.
Dus relax en ga lekker achterover op je zadel zitten, doe eventueel een dutje. Je GPS brengt je vanzelf wel weer terug naar huis.... toch ?
Oh ja: twee stenen. Naast elkaar. En heel verschillend ook nog.
