Maandag 5 augustus
De stilte in de omgeving van ons hotel heeft ervoor gezorgd, dat we allebei heel goed geslapen hebben.
Dus konden we uitgerust plaatsnemen aan de ontbijttafel, en ons tegoed doen aan de lekkernijen.
Om iets voor negenen waren we klaar om te vertrekken, en begonnen we aan onze rit naar Tsjechie.
De rit was niet zo lang, slechts 170 km.
Het weer werkte weer volledig mee, een wazig zonnetje, bijna geen wind, en natuurlijk DROOG.
We zouden weer zoveel mogelijk wegblijven van de drukkere wegen.
In een klein uurtje tijd kwamen we in de eerste grotere stad aan, namelijk Zeitz.
Hier hebben we even op de markt gekeken en natuurlijk even een plaatje geknipt.
Al in de 12e eeuw werden hier weekmarkten gehouden.
In de 14e eeuw heeft een grote brand een groot deel van de stad verwoest, onder andere ook de mooie vakwerkhuizen rondom de markt.
Een deel is in de 15e eeuw herbouwd, om dienst te doen als woonruimte.
Bij archeologische opgravingen zijn delen van vakwerkhuizen met een kelder terug gevonden.
Na Zeitz ging de route verder naar de Tsjechische grens,.
Hierbij hebben we heel wat klimmen en dalen moeten doorstaan.
Dat werd de scooter van Kees eventjes teveel, want het motertje liep nog wel. maar produceerde te weinig vermogen, zodat het klimmen steeds moeilijker ging.
Dit leidde dan ook zo nu en dan tot onoverkomelijke files, omdat er ook wel wat vrachtverkeer onderweg was.
Op een wat rustige plek zijn we toen maar even gestopt om de scooters wat rust te geven, en het blokje wat af te laten koelen.
Helaas was dit niet de oplossing. Toen Kees zijn scooter even vervloekte , leek het te helpen en liep hij weer beter.
Niet ver van de grens, in de omgeving van Chemnitz werden we een erg drukke weg opgestuurd.
Twee keer tweebaans, met behoorlijke hoogteverschillen. Dus soms kruipen naar boven en boze blikken van alles en iedereen die achter ons zaten. Sommige auto's haalden in met zo weinig tussenruimte, da ze de vouw uit je broek reden.
Figuurlijk dan, want Kees en ik hadden een spijkerbroek aan, waar al helemaal geen vouw inzat.
Om half 3 stonden we aan de Tsjechische grens, waarschijnlijk de kleinste grensovergang die ik ooit meegemaakt heb.
Van hieraf was het nog een kleine 17 km naar het hotel, en die weg liep door het bos, met sterke pieken en dalen, waarbij de snelheid varieerde van 20 km/uur tot wel 65 km/uur.
En over dit hele stuk hebben we niemand gezien.
En dan het sluitstuk, we komen aan bij het hotel.
Dit is een kasteel uit 1675, wat aan de buitenzijde nog helemaal in de originele staat is.
Kees kon zijn ogen niet geloven.
Dus , inchecken en gauw de kamer bekijken.
In een woord prachtig, alles in de kamer is keurig onderhouden ,met een moderne badkamer, veel ruimte en een goed bed.
De foto's laten een stukje zien van ons verblijf.
We zijn eerst even gaan wandelen, en daarna gaan zitten op het terras in de binnenplaats, en hebben een paar biertjes gedronken, en zijn daarna heerlijk gaan eten in het restaurant.
Om de spijsvertering hebben we toen nog een keer het kasteel rondgelopen, en zijn toen naar onze kamers gegaan.
Ja, 2 oude mannetjes moeten nu eenmaal hun rust nemen, dus we gaan op tijd slapen, en morgen vertrekken we naar Praag.
Tot morgen