Normaliter ga ik vroeg het bed uit als ik een toerrit mee ga rijden, maar vandaag is dat anders. De Eindhovense lichtjestoer wordt 's avonds verreden, dus heb ik alle tijd. Ik haal Mycko, mijn trouwe Kymco GranDink uit de garage om een kleine check uit te voeren. Luchtfilter uitblazen, wat boutjes vastzetten, banden op voldoende spanning zetten, lichtjes controleren, olie bijvullen en meer van die kleine dingetjes. Na het middagboterhammetje (alledaags woord voor lunch) trek ik de beschermende kleding aan, neem handschoenen en een extra trui mee en start het 50 cc motortje. Nog even zwaaien, dan de poort uit en de weg op.
Vanuit Vlissingen heb ik 4 mogelijkheden om de provincie uit te rijden. Wil ik naar de Hollanden, dan ga ik via de dammenroute naar Maassluis of Beneluxtunnel. Voor Utrecht, Gelderland en verder noordelijk is de Zeelandbrugroute naar het Hellegatsplein de beste optie. Voor Zuidwest België en Frankrijk de veerboot Vlissingen-Breskens en dan Gent of Brugge. Wil ik naar Brabant of Limburg, dan is de beste optie de weg over Zuid-Beveland. Vandaag rij ik deze laatste route tot aan de oude weg naar Antwerpen die ik neem tot aan de grensplaats Putte. Onderweg rij ik door de bossen van Hoogerheide en Ossendrecht en sla ik net over de Belgische grens linksaf de N117 op. Deze voert mij over de Kalmthoutse heide naar Sint Job-in-'t-Goor (mooie naam overigens).
Onderweg zie ik hoe de heide inmiddels is uitgebloeid en de bomen al langzaam hun herfstkleuren gaan tonen. Het is al weer zover, hoewel ik het aan de weersgesteldheid niet bemerk. De zon schijnt volop en de temperatuur is inmiddel naar 22°C gestegen. Heerlijk om zo lekker rustig te brommen.
Aangekomen in Sint Job (en zo goor is het er helemaal niet) wil de navigatie mij op het jaagpad van het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten sturen. Thuis heb ik al gezien dat dit jaagpad tot Turnhout loopt en vrij recht (saai) is, dus besluit nog wat door te rijden. De weg gaat dan in de richting van Malle en voert langs de abdij van Westmalle (inderdaad van het bier) naar Oostmalle, dat een alleraardigst plaatsje is. Ik volg de aanwijsbordjes naar het kasteel en wat blijkt: het is een kasteel van Renesse. Familie van de Renesses die aan Renesse op Schouwen-Duiveland hun naam verbonden. En ook in Renesse staat een kasteel van diezelfde familie. Alhoewel de familie allang geen eigenaren meer zijn, is ook dit kasteel een mooi optrekje.
De Kerk van Oostmalle is ook om even bij stil te staan, en dat doe ik ook. Aan de pittoreske toren zie ik een nieuw gebouw gebouwd. Echt iets voor de Belgen, denk ik. Maar mijn vooroordeel is net als ieder ander vooroordeel weer eens ongepast. Wat blijkt is dat er in 1967 een heuse tornado over dit gebied is gegaan die de totale Kerk met torenspits heeft verwoest. Trouwens om in kerkse termen te blijven, heel het dorp moest er aan geloven. In een paar minuten tijd is toen dit dorp veranderd in een oorlogsgebied. Ik wist helemaal niet dat dit in onze gebieden voorkwam. Ik denk bij tornado's aan de VS, de Carabieën of Japan.
Ik rij verder over de N12 door de Belgische Kempen naar Vosselaar en Turnhout. Daar gaat de navigatievoorkeur toch weer voor het jaagpad en ach, ik heb tijd genoeg. Hoe zat het ook alweer in België met die aanduidingen????? Type A, type B en type P......
Oh ja, A is snorfiets (25 km/h), B is brommer (45 km/h) en P is Pedalec (45 km/h elektrisch). Maar voor ik me dat weer precies realiseer, zit ik al enkele honderden meters verder en het jaagpad is te smal om terug te keren. Het is overigens niet druk, dus waag ik het er maar op. Mijn ongehoorzaamheid wordt echter wel gestraft want een vijftal kilometers verderop, stopt het jaagpad abrupt en ben ik gedoemd om een andere weg te zoeken. Via onverharde paden, bosweggetjes, diverse slagbomen en een campingterrein bereik ik weer iets dat op een weg lijkt.
Wat nu ? Ik besluit naar het noorden te rijden (dus van de zon af) dan kom ik vanzelf in Brabant. Via enkele binnendoor wegen bereik ik weer een grotere weg die mij bekend voorkomt. Het blijkt de N119 te zijn die ik al vaker met de auto heb gereden. Bij de grens sla ik af in de richting van Weelde en volg dan weer de navigatie. Enkele jaren geleden heb ik op een camping in Lage Mierde gestaan en toen hebben we in deze contreien gefietst. Dus enige herkenning was er wel. Alleen de grens over is dan wel een dingetje. Maar ach, rustig door het droge enigszins verharde spoorzand rijden gedurende een paar honderd meter is geen probleem en je geniet van de bosrijke omgeving. In Lage Mierde besluit ik even een drankje te nuttigen en wat te knabbelen. Het is heerlijk toeven in het zonnetje met een verDUVELd goed glas en een bakje nacho's uit de oven.
Aangesterkt en het lichaam weer een beetje in vorm vervolg ik een klein uurtje later mijn weg naar Eindhoven. Via Netersel, Hoogeloon en Knegsel bereik ik het chique Veldhoven Dorp en volg de navigatie over de Brabantlaan naar het centrum van Eindhoven. Het is druk op deze zaterdagmiddag en omstreeks half zes bereik ik de locatie. Ik besluit nog wat te drinken en een hapje te eten. Daarna mensen kijken.... veel mensen kijken.... nog meer mensen kijken en dan verschijnen @Angelstar en @Peter die de lichtjestoer ieder jaar organiseren. Natuurlijk hadden zij ook hun beider hondjes bij zich.
Later voegen @Jan H en @Oldy zich bij de groep en ook @Marc en Nel, die een B&B geboekt hebben, zijn van de partij. Natuurlijk eerst even 'bijpraten' en voordat je het dan weet is het half negen. Nog even dit en dat en dan om 20.45 uur de toer gestart.
Het jaarlijks georganiseerde lichtjesfestijn van Eindhoven heeft een geschiedenis. De eerste keer dat dit georganiseerd werd was in september 1945, een jaar na de bevrijding van Eindhoven, als dank voor de bevrijders en als feest voor de bevrijden. Dus zeg maar "een soort bevrijdingsdag, maar dan op een andere datum". Het is heel leuk om te zien hoeveel werk er in de vele kunstwerken gestoken is. We rijden langs allerlei voorstellingen van lichtslangen en lampen die aan (lantaarn)palen zijn gemonteerd en allemaal branden, knipperen of flikkeren. Het is enorm druk, want veel mensen rijden de route in de auto. Daar wij met meerdere (brom)scooters zijn, kunnen we niet laveren door deze opgehoopte autorijen zodat we in het fileleed blijven. Tevens zijn de fietspaden ook druk en voor brommers niet toegankelijk.
Op een bepaald moment rijden we door een wijk waar alle witte huizen voorzien zijn van rode, witte en blauwe verlichting en uiteindelijk komen we op een plein waar het thema circus is gekozen. Het zijn grootse verlichte kunstwerken waar een klein (buurt)feestje onderdeel is van de saamhorigheid. Een van de deelnemers vergeleek het met de praalwagen traditie bij carnaval.
https://youtu.be/QvpeE-fpDo0
De route is leuk en steeds meer zien we allerlei verlichte werken verrijzen langs de weg van muziekinstrumenten tot klaprozen, emoji's tot kaarsen, geestfiguren tot lampen van lampen, teveel om op te noemen. We kwamen zelfs bij een heus smurfendorp, gesitueerd in een vijver. Idyllisch en fantastisch gekozen, ontworpen en gerealiseerd! Hopelijk heeft iemand nog mooie foto's, want van mij waren allemaal overbelicht.
https://youtu.be/_3DZTDB2irc
Of nog beter......
Peter heeft toegezegd volgend jaar weer graag deze toer te organiseren, dus kom het zelf bekijken. Doe als @Marc en neem een B&B, camping of rij op-en-neer met brommer of motorscooter. Het is heel gezellig en zeer de moeite waard.
De toer die we reden duurde tot ongeveer 23.00 uur en hebben toen afscheid genomen van diegene die die naar bed wilden. Voor mij en enkele anderen was het nog geen bedtijd en hebben samen met @peter @Angelstar nog iets gedronken, gebabbeld en geknabbeld. Om kwart voor twaalf werd het voor mij ook bedtijd, maar had nog even een stukje (170 km) te rijden.
Voor mij was het de eerste keer in het holst van de nacht op de scooter te rijden. Navigatie aan, verstralers aan en dan maar gaan. Via Moergestel, Tilburg, Gilze, Bavel, Zundert en Essen kwam ik weer op de bekende weg naar Zeeland. Oh ja, in het donker rijden is toch wel wat anders dan overdag. Gelukkig heb ik navigatie waarop het verloop van de weg te zien is. Hier kan je goed op anticiperen i.v.m. het bochtenwerk. Toch kom je voor verrassingen. Zo moest ik wederom de grens passeren door een paar honderd meter onverharde weg te nemen. Dit is in het diepst van de nacht best een dingetje. Een paar honderd meter lijkt dan snel een paar kilometer. Echter gezond verstand en 'even rustig aan doen' is dan het advies. De laatste 60 kilometer was bekende weg en om 03.20 uur stapte ik thuis over de drempel en kon ik, terugkijkend op een mooie toerdag, naar bed.
Ieder bedankt voor de bijdrage in deze geslaagde dag.