Afgelopen zaterdag ben ik een toer naar de Vlaamse Ardennen gaan voorrijden. Vorig jaar is deze toer ook verreden, maar ik wil nu een andere heen- en terugreis en startpunt. Hiervoor moet ik dus eerst naar het startpunt dat al bijna twee uur van mijn huis vandaan ligt.
Ik kijk op de telefoon en zie dat de buitentemperatuur al zeven graden is. Ik besluit alleen het motorjack aan te doen en handschoenen thuis te laten onder het motto: "onnodige ballast die je niet meeneemt is mooi meegenomen"!
Kwart over zeven start ik de bromscooter en ga op pad. De thermometer wijst 8 graden aan en de zon staat al net boven de horizon. Het zal vandaag rond twintig graden worden, dus dat wordt lekker.
Via Vlissingen-Oost verlaat ik de kustomgeving en kom in het poldergebied. Bij iedere paar honderd meter zakt de temperatuur en weldra wijst de thermometer 5,5 graden aan. Ik begin me nu toch werkelijk af te vragen of ik de handschoenen als 'onnodige ballast' had moeten bestempelen. De handvatverwarming doet het en de handpalmen zijn warm. Echter de bovenhanden worden steeds kouder en het lijkt of de wind er met schuurpapier overheen strijkt. Rond negen uur ben ik bij het beoogde startpunt en na een kopje koffie lees ik de route op de navigatie (gsm) in en ga op pad.
Mijn handen zijn weer wat opgewarmd, maar ook het zonnetje doet aardig haar best het wat te veraangenamen. De eerste veertig kilometers zijn bijna als gesneden koek. Ik heb dit stuk vaker gereden, zij het in tegenovergestelde richting. Toch moet ik in Antwerpen weer even goed de situatie bezien of ik met de brommer wel verder mag. Maar het mag.
Voor de rest is Antwerpen via de rechteroever goed, en voor een grote stad, vlot doorheen te geraken.
Het lijkt mij interessant om Sint-Niklaas door te rijden. Een kleine provinciale stad die vernoemd is naar de heilige Nicolaas, beter bekend als Sinterklaas, met het grootste marktplein van België. Het is ruim 3 hectare groot en tijdens de vredesfeesten die aan het begin van september gehouden worden, stijgen er meer dan 40 heteluchtballonnen vanaf dit plein op.
Bij een supermarkt koop ik wat proviand voor de dag door te komen en vervolg de route. Helaas loop ik tegen wegwerkzaamheden op die mij nopen van de route af te wijken. Dan volgt er een rondje rijden, een beetje dwalen en uiteindelijk kom je weer op de route maar zonder het plein te hebben gezien. Ik besluit te stoppen en te zoeken of er een andere route is. Deze is snel gevonden en nu ga ik gericht naar het plein. Toch kan ik er op de brommer niet geraken en besluit de tocht verder te voet voort te zetten. Thuis verder uitzoeken hoe ik de route laat lopen. Het is overigens een leuke stad om eens te bezoeken.
Ik vervolg mijn tocht verder op de scooter en bemerk dat ik veel tijd heb verloren maar de zon schijnt heerlijk dus wie doet me wat. De volgende stop is Lokeren dat vijftien kilometers verderop ligt. Aan de stadshaven besluit ik me te goed te doen aan de gekochte proviand. Het smaakt me wel en na de maaltijd heb ik eigenlijk wel zin in een lekker biertje. Ik ben ten slotte in België en met inmiddels ruim 17 graden op de thermometer en de zon op het terras, is het er goed toeven. Na deze weldaad stap ik weer op om de laatste bijna 50 kilometers te overbruggen.
Vlaanderen staat bekend om de lintbebouwing en de eerste tiental kilometers rijd ik er doorheen. Het zorgt altijd dat het tempo wat inzakt i.v.m. de straten van rechts, en erger de vele uitritten. Nadat de bebouwingen achter me liggen komen de lage heuvels van de Vlaamse Ardennen in zicht. De kale bomen en geploegde akkervelden zorgen voor een heel andere uitstraling dan wat in mei zal zijn. Rond 13.45 uur bereik ik mijn bestemming.
Vanaf huis heb ik nu ongeveer 175 kilometers gereden. De terugweg heb ik anders gepland, namelijk tussen Aalst en Brussel door en via de oostelijke kant van Antwerpen weer naar klein Bareel. Al met al ook nog 165 km. Met het tempo van de heenreis (bijna 7 uren) zal het rond negenen zijn vooraleer ik thuis ben. Ik besluit wel de route te rijden (weg technisch verkennen), maar niet te vaak en lang stoppen. Gewoon slokje water nemen of lozen, en weer door.
Vanaf Ninove heb ik een stuk over de N8 gepland. Helaas is deze weg niet in het geheel voorzien van fietsstrook. Het is een dubbelbaans 70 km weg en niet aangeduid als autoweg. Voor straks met een groep te rijden is dat niet ideaal, dus daar ga ik nog een alternatief voor zoeken.
Via Asse gaat de route naar Merchtem, Londerzeel, Boom, Kontich, langs Antwerpen airport, Wommelgem en Deurne naar Merksem. Onderweg kom je altijd wel wat kleine problemen (meestal eenrichtingsverkeer) tegen. Met mijn GPX app kan ik gemakkelijk en al rijdend deze blokkades omzeilen. Bij klein Bareel stopt de route en ga via de kortste weg naar huis.
Ook de Kymco ruikt zijn stal en snort er hevig op los. Rond 19.00 uur stap ik mijn vertrouwde thuis weer in. Het was een mooie dag met een leuke tocht. Nu nog wat bijschaven en dan staan de heen- en terugreis wel. Dan is het volgende om de dagtour te gaan controleren. Die heb ik dit jaar 137 kilometers gemaakt. Hoewel ik een deel al eens gereden heb, moet ik deze nog in het geheel voorrijden. Geen straf overigens. Dus duimen op een prachtig voorjaar. En wat betreft mijn jeugdheld Hannibal Smith ? De meeste puzzelstukjes zijn op de plaats gevallen.
