. Maar ja, als scooter moet je dan wel nog een berijder hebben want alleen kan je niet op pad gaan. Dus bleven Amy, Pandorra en Marianne subtiel aangeven bij ons dat ze toch echt even een weekendje weg wilden. Nou vooruit, de reserveringen van de Bed & Breakfasts lagen toch al maanden vast dus... we gaan ervoor. Na nog wat algemeen onderhoud de week ervoor bestegen @HarryC, @MonsterlijkKPS en ondergetekende dan hun stalen rossinnen op vrijdag 21 april, de neuzen naar het noorden, het avontuur en onbekende tegemoet...Yep, onze scooters hebben namen. En uiteraard zijn het dames. Die van jullie niet ?
Jur pikte eerst Harry op onderweg en gezamelijk kwamen ze vervolgens naar mij toe. Alleen was Jur op zijn People S en dat kan natuurlijk niet. Ik bedoel, twee Grand Dinks en dan één dinkytoytje erbij... ja kom nou
Gelukkig heeft hij wel ervaring met slagschepen van GD formaat dus met het volle vertrouwen liet Pandorra hem toe op haar rug. Na wat hoognodige koffie alle benodigde spullen voor drie dagen goed ingepakt, de Garmin ingesteld en dan het edele achterwerk op het riante zadel geplaatst. It giet oan...Terra Incognita - het onbekende land. Persoonlijk heb ik wel wat.... ervaring met scooterrijden (
) en ik heb alle provincies van ons land al bezocht, behalve.... Friesland. Dat wil zeggen, ik ben er wel eens geweest maar nog nooit op twee wielen. Dus dat moest er dan maar eens van komen. De kortste afstand is vanaf Leiden richting Lelystad en dan recht omhoog. Maar dan kom je niet door Friesland en ook de Afsluitdijk was ik nog nooit overgeweest met de scoot. Dus nu zich de mogelijkheid dan aanbood, moesten we dat dan ook maar doen. Uitdagend en spannend !Het eerste deel van de trip is mij meer dan bekend en dat scheelt een boel. De Garmin stuurt je natuurlijk allerlei kanten op maar via Sassenheim, Lisse en de Keukenhof (het rook heerlijk naar bloemen) kwamen we al spoedig aan in Haarlem. Het was niet al te koud en het verkeer zat heel erg mee, behalve dan één kleine omleiding waardoor we dwars door het oude centrum van Heemstede heen moesten. Uiteraard wil de GPS je allerlei N wegen opsturen maar zoals gezegd ken ik de omgeving en de route. Waar je natuurlijk geen rekening mee kunt houden is dat diverse gemeentelijke besturen in al hun grenzeloze wijsheid in de tussentijd van alle (brom)fietspaden => alleen fietspaden hebben gemaakt. Dan heb je dus een dilemma: een alternatieve route zoeken en omrijden of gewoon stug doorgaan (ik niet begrijp, ik niet gezien, sorry). Mag jij raden waar we voor kozen
Zeer snel waren we dus al bij de pont in IJmuiden, die net wilde vertrekken dus we hadden geluk, en nog eens gratis is ook. In de monding aldaar bij de Noordzee ligt ook nog een verdedigingsfort dat ik nog eens wil bezoeken. Eenmaal aan de overkant waren we dan in dat stuk Noord Holland waar ik een pesthekel aan heb. Ik bedoel: tot aan Alkmaar is het best te doen en ook leuk met al die stadjes en wegen, maar daarna... één grote woestenij met alleen maar wegen die rechtdoor gaan door een slaapverwekkend landschap. Oké, je kan bijna niet verdwalen maar voor de rest... verschrikkelijk. Anyway, het was al rond het middaguur intussen, de dames waren lichtelijk vermoeid en ook de inwendige mens wil wat.
Het centrum van Alkmaar is best wel leuk. Een mooie oude stad en vooral het Waagplein is heel pittoresk met de oude waag en diverse leuke eettentjes er omheen. Maar altijd als ik in Alkmaar ben, echt altijd, is er wel één of andere manifestatie of iets anders aan de hand waardoor je met je scoot niet dat plein op kan en mag. Heb ik nog wel eens ruzie over gehad daar. En vandaag was uiteraard niet anders. Kaasmarkt. Op vrijdag ochtend. Dat was ik dus vergeten dat dat altijd op die dag is...
Maar aan de andere kant best wel leuk, ook voor diegenen die dat nog nooit hebben gezien. Wel bomvol toeristen, voornamelijk uiteraard Aziaten met heel veel camera's, maar het lukte ons om zo dichtbij mogelijk te parkeren op de hoek van de Marktstraat. Strek je dan weer de beentjes na een paar uur, dan kraakt alles even. En wat een mooi gezicht, zo allemaal naast elkaar...
Van links naar rechts : Marianne, Amy, Pandorra.
De feestelijkheden waren in volle gang en zoals gezegd is het best leuk om te zien. Op het plein zelf was het verder best wel rustig gek genoeg, in tegenstelling tot de straatjes waar we eerder doorheen kwamen en gezien de stoet aan tourbussen die door de stad reden, maar des te beter voor ons.
Ben je er nog nooit geweest, dan is het zeker de moeite van een bezoekje waard.
Het eerste terras meteen op de hoek bood mogelijkheden voor spijzen en dranken en dat was dus wel zo gunstig. De meeste mensen stonden en liepen aan de andere kant van het plein en de dranghekken en bovendien ben je dan ook nog dichtbij je scoots. Die staan dan wel op alarm uiteraard, maar het is het idee...
Een goeie lunch is het halve werk als je nog zo'n 165 kilometer van de 245 te gaan hebt en het is duidelijk dat de heren zich hierin goed konden vinden
De magen gevuld met afdoende voedsel en voornamelijk ook koffie was het na een drie kwartier alweer tijd om te vertrekken. Uiteraard stonden onze rossinnen er nog, onaangeroerd, en allemaal uitgerust ging de reis verder. Echter, nu heb je dan twee problemen. Net zoals bij sommige andere steden kom je Alkmaar wel in maar niet weer uit. Vooral niet met de scoot. Je hebt fietspaden en N wegen en als je de weg niet weet, ben je hopeloos verloren. Rijden op de GPS gaat niet want die stuurt je steeds verkeerd dus dan maar rijden op kompas, richting het noorden. En ja hoor, hè hè, na alle moderne VINEX buitenwijken van de stad te hebben gezien, ben je dan eindelijk weer uit die ellende. Maar dan slaat de verveling toe. Want zoals gezegd is de rest van Noord Holland één grote platte bende. En dan zit je links van de snelweg maar je wilt naar de rechterkant want je wilt naar de Afsluitdijk. Amme-nooit-niet dat je daar dus komt. Na twee keer verkeerd rijden vonden we een oversteekplaats en uiteindelijk waren we dan op de goede weg. Het enige voordeel is dus dat je lekker kunt doorrijden want het hele land aldaar is zo goed als leeg, maar voor de rest... Het bevestigde mijn eerdere ervaringen die ik ooit eens had op weg naar en terug van Texel.
De dames waren niet echt dorstig maar je wilt niet op de dijk zelf of in de eventuele negorij erachter opeens met een lege tank komen staan. Nu heb ik altijd wel twee liter noodbenzine bij me maar da's dus alleen voor nood. Dan kan je maar beter het zekere voor het onzekere nemen en nabij Wieringerwerf, vlak voor de dijk, de buikjes van de dames dus maar even gevuld. En als je dan toch afgestapt bent, is er ook tiet veur een pafke
Via een aantal onmogelijke rotondes, fietspaden, wel-en-of-toch-niet-bromfietspadwegen kwamen we dan steeds dichter in de buurt van Den Oever. Tot nu toe had ik steeds voorop gereden (hoewel we alle drie een GPS hadden) maar @HarryC kende deze weg wel dus die nam nu het voortouw. Bij de oprit naar de Afsluitdijk waren uiteraard (!) werkzaamheden bezig dus met een kleine escapade kwamen we dan op de dijk zelf terecht. Machtig mooi, die sluizen wanneer je ze passeert. Helaas heb ik daar geen foto van. En ondanks de soms stevige wind reden we goed beschut achter onze Senior aan richting het monument.
Als kind ben ik daar ooit eens geweest. Volgens mij was dat bij een schoolreisje naar Terschelling. Ik heb er zelfs nog foto's van ergens. Maar als volwassene wel vaker langs gereden maar nooit echt gestopt. Daar was het dus wel even tijd voor dan, zeker omdat het nu op de scooter was én voor de eerste keer.
Bovenop is het dan redelijk koud en winderig en daar bespraken we nog even de provincie waar we net doorheen waren gereden, en het weer van vandaag. Onze sentimenten maakten we hartgrondig duidelijk
Maar ja, dan ben je nog een kleine 100 kilometer van je bestemming af dus veel tijd was er niet om verder dingen te bezichtigen. Bovendien was het best koud aan het worden met de harde noord-westelijke wind. En dus, Gentlemen Riders... start your engines !
De Noord-Hollandse Goden hadden ons ons eerder getoonde sentiment echter duidelijk niet in dank afgenomen. Ze konden er niet om lachen want nog geen kilometer verder begon Pandorra te bokken. Krachtverlies en uitvallen. En dat terwijl het Harry en ik waren geweest die hadden gemokt, niet de onfortuinlijke Jur die op Pandorra reed. Soms gaat dat vanzelf voorbij, is het slechts een vuiltje of zo (en nee geen diesel getankt per ongeluk
) maar al snel was duidelijk dat het echt niet ging ondanks een stukje 30 KM/u rijden. Nou ja, dan maar even stoppen om te zien wat er aan de hand is, in the middle of nowhere.
Het zag er even niet goed uit en we vreesden dat het misschien hier zou eindigen voor één van onze bolides maar ik ken mijn scoots... Paar schoppen tegen de uitlaat, die ook even doorgeprikt en uitgewroet, andere bougie erin... en lopen
De motor dus, niet wij 
De oude bougie zag er nog goed uit maar soms weet je niet wat er met zo'n ding aan de hand is desondanks. Had ik al gezegd dat mijn buddy altijd stampvol zit met gereedschap en reserve-onderdelen ? Nee he ? Nou, dan weet je dat nu dan ook Goed voorbereid is het halve werk, zelfs voor korte ritjes. Al ben ik voor de echt ernstige zaken ook lid van de ANWB trouwens.Langzaam opvoeren die snelheid en met Harry voorop ging het steeds beter en al spoedig kwamen we aan op den anderen oever. Voor de eerste keer in Friesland op de scoot ! Zowel voor mij als voor @MonsterlijkKPS dus we hadden even een triomf-momentje. Even stoppen dan bij zo'n mooie Friese herenboerderij.
Schitterend dat gebouw, absoluut, en het landschap deed me een beetje denken aan de Noordoostpolder.
Kijk 'm eens trots en blij zijn
En geheel terecht ook !En toen.... werd het weer saaaaaai., Deze kant van Friesland is net Noord-Holland. Ietsjes beter, dat dan weer wel, maar alleen vanwege het feit dat er weinig tot geen stoplichten zijn. Maar voor de rest... fietspad of N weg, geen duidelijke bewegwijzering, plat landschap zonder echt mooie of interessante dingen. Gewoon een polder zoals we dat hier in het westen ook hebben. Misschien zijn steden als Sneek wel mooi maar daar kwamen we niet doorheen. Wellicht gelukkig maar, anders zit je daar ook nog vast in het verkeer. Zelfs de GPS wist het niet meer op een gegeven moment dus probeerden we maar op de fietsbordjes te rijden. En dat ging gedeeltelijk wel aardig in combinatie met het kompas. Maar soms moet je dan wel even stoppen om je te oriënteren.
Een oude B weg langs de snelweg. Dorpjes in de verte. Verder uitgestorven. En saai.
En waar sta je dan ? Juist, op de Werpsterdijk. Werp-ster. Blijkbaar geen verboden wapenbezit in Friesland.
En dan zie je ook meteen het probleem van Friesland : het is nog niet af. Fijn om te weten dat dit een autoweg is waar je 80 per uur mag. Maar óf het is zo uitgestorven hier dat niemand er gebruik van maakt, zoals je kunt zien, óf Friesland is duidelijk nog ver achter qua ontwikkeling. Geen geintje, deze foto is echt en die weg loopt echt kilometers (!) door richting Leeuwarden, compleet met verkeersborden en alles. We zijn er op de B weg helemaal langsgereden.
Je weet tenminste waar je belastinggeld blijft.
De ellende met verkeersborden en onmogelijke situaties bleef zo tot aan Leeuwarden. Daar werd het iets beter danzkij een lange B weg langs de N31 zodat we niet door het centrum heen hoefden. Één lange rechte weg, weer kilometers lang. Wel lekker om door te kunnen rijden maar inspirerend, mwah... nee. Daarna werd het landschap met de daarin gelegen dorpjes wel wat leuker en het natuurgebied rondom de Alde Faenen was dan weer wel mooi maar over het algemeen was er niet echt veel moois of bijzonders te zien. Nu kan het best zo zijn dat ik "verwend" ben door alles wat ik op mijn lange reizen al heb gezien maar toch... ook de andere twee heren hadden dezelfde gedachte.
Intussen was het alweer het einde van de middag en de geestdodende rit zover eiste een bakkie koffie. Dus op exact 16 kilometer afstand van in ieder geval mijn einddoel dan toch nog maar even gestopt bij een benzinepomp voor wat zwart goud in een bekertje. Sinds Alkmaar hadden we geen koffie meer gehad en intussen begon het alweer aardig fris te worden en er lag wat regen in het verschiet dus vooruit, moet kunnen. Dan weet je niet meer waar je bent maar men spreekt Nederlands dus toch maar even navragen. Zit je nog steeds in Friesland, zo blijkt. Gut. Het houdt maar niet op.
Ach, ik kan tenminste zeggen dat ik nu heel Nederland heb aangedaan qua provincies.
Nog even doorzetten dus en hoe verder we van Leeuwarden afkomen en hoe dichter bij Groningen, des te leuker het wordt. Het landschap lijkt iets op Gelderland, heel mooie provincie, en de dorpjes worden interessanter qua architectuur. Intussen begon het wat te miezer-regenen maar volgens mijn GPS naderen we tenminste mijn doel: Doezum. Wat ? Juist ja. Mijn Bed & Breakfast daar is de http://www.reitsmahoeve.nl en zowel over de mail als aan de telefoon waren het heel aardige mensen. Zelf verblijf ik eigenlijk altijd in hotels, dat vind ik heel prettig, maar die waren een stuk duurder in deze tijd en deze regio dus de gok maar genomen. Klokslag half 6 rijden we daar het terrein op en moe maar voldaan, en met een gevoel van overwinning zetten we onze motoren af
Mijn vechtgenote zou samen met ons jongste lid, de kleine Victor, oorspronkelijk ook meegaan op de scoot, één van mijn andere Grand Dinks, maar besloot om toch maar met de auto te gaan. Niet echt sportief, maar goed. En heel toevallig waren we er exact tegelijkertijd waar de landheer ons al stond op te wachten. Even voorstellen dus en een rondleiding van het huis. Mooie grote kamers en goede bedden, en een gedeelde badkamer. Alles heel proper en gelegen aan het einde van een lange landweg met het eerste dorp 4 kilometer verderop, en tegenover een alpaca-boerderij. Je hoort en ziet niemand en da's best wel lekker na een lange rit. Dan weet je dat je goed zult slapen !
Met 4 personen op twee kamers zat deze B&B al vol en onze @HarryC had een eigen B&B in Nuis (spreek uit : Núús) zo'n 9 kilometer verderop. Dan zijn we natuurlijk ook niet lullig, samen uit, samen thuis, dus gingen we samen naar zijn verblijfplaats. En omdat we ook nog lekker wilden eten en drinken, gastronomisch als Harry is, werd besloten dat hij dan zijn scoot bij hemzelf voor de deur zou laten staan en dat hij met de auto naar een eerder gevonden steakrestaurant zou gaan en weer teruggebracht zou worden. De rest van ons ook trouwens, niet alleen hij
Tegen de landheer van ons B&B had ik gezegd dat we naar schatting rond 11 uur 's avonds terug zouden zijn. Ik moet dat soort dingen ook niet zeggen. Als je onderweg bent, maakt niet uit hoe goed of goedbedoeld je plannen zijn, het loopt altijd anders.
Het beoogde restaurant ligt in Britil, zo'n 12 kilometer verderop. Harry, vechtgenote en Victor vertrokken met de auto en Jur en ik op onze eigen wijze met de scoot er naartoe. Ik ga niet vaak naar een steakhouse maar op een mini-vakantie moet er wel eens genoten worden en ik had al een tijdje zin in een flink stuk koe van de grill. Pandorra en Marianne lieten dus nogmaals zien hoe onvermoeibaar en onverwoestbaar ze zijn en door het halfdonker en een druppeltje regen snelden wij door het Groningse landschap. Gek genoeg kwamen wij daarbij dwars door het dorp waar @tomosje woont
Onverwacht, maar wel heel erg leuk. Dat liet ik hem dus nog even weten via WhatsApp.
Eenmaal aangekomen bij het restaurant was het best wel druk (vrijdagavond) maar.... geen bekende auto. Naar binnen dus en navragen of iemand een Aziatische had gezien met een klein kind en een wat oudere heer. Nope, niemand. Hmmm. De auto heeft toch ook GPS. De Maitre d' ging de zalen af en navraag doen. Noppes nada. Nou, dan maar wachten. Kan toch niet zijn dat we met twee scoots sneller zijn dan met een auto ? Maar na een kwartier kwamen ze dan opdagen. De GPS van de auto had hen de geheel verkeerde richting opgestuurd en ze moesten flink omrijden. Is Groningen net zo erg als Friesland ? Of ligt het toch aan Google Maps ?
Echt een heel leuk restaurant, niet goedkoop wellicht maar wel heel gezellig binnen en perfect voor de carnivoor in ons. Ze hebben daar een droogkast waar ze het vlees in laten rijpen zodat het nog voller van smaak en malser wordt. Dat hoefden ze geen twee keer te zeggen
Het was asperge-tijd dus namen we allemaal de verse aspergesoep vooraf gevolgd door allemaal een T-bone steak. En wat wilden we dan drinken ? Nou, er is daar een lokale brouwerij... bingo! Ik hou van lokale en regionale dranken en spijzen. Dat was dus meteen een goede eerste ronde. En ondanks de kou en regen buiten vlamde het van binnen.
Intussen had Roelf @tomosje heel goed door waar wij zaten, slechts een paar kilometer verderop, dus die kreeg het onbeheersbare verlangen om zich toch nog even bij ons te voegen en die kwam langs op de fiets
Op de foto zie je meteen dat hij er meteen alweer flink spijt van had 
Ja daar krijg je hoofdpijn van
Maar zonder dollen, super leuk en gezellig en Harry als chefkok en gastronoom had een aantal goede wijnen uitgekozen bij het eten, waarvoor dank ! Dan gaat de tijd alweer zo snel als je gezellig en lekker zit te eten en te kleppen en het restaurant ging zo'n beetje dicht. Roelf kon wel wat frisse lucht gebruiken dus die bood aan om ons toch een kleine tour te geven van dit stuk van Groningen de volgende dag. Super natuurlijk ! Gaan we doen! En na het voldoen van de financiële verplichtingen was het ruim tijd om op huis aan te gaan. Maar dan ben je Harry kwijt. De muziek was uit, de lichten gingen uit, de tent was dicht, iedereen staat buiten klaar en die kleine jongen is foetsie. Dus terug naar binnen. Vanwege zijn beroepsafwijking zat hij dus ergens in een andere zaal met de kok en eigenaar van het restaurant onder het genot van een pilsje te kleppen over gastronomie en het restaurant-leven in het algemeen Heel leuk maar het was echt al laat en iedereen wilde of moest weg. Dus zei ik tegen hem : als je nu niet meegaat, laten we je zitten. Gelukkig was hij voor rede vatbaar Hij weg met de auto en Jur en ik weer op onze stalen reisgezellinnen. De weg door Sebaldeburen was geheel opgebroken, zo was ons gezegd, dus moesten we moeilijk omrijden. Nou... ten eerste rijden we Grand Dinks en dat zijn net tanks. En bovendien, de wegen in Polen en Rusland waar ik overheen heb gereden, daar kunnen de wegen hier qua slechtheid vast niet tegenop, en dát heb ik ook gered. Bovendien heb ik geen zin om ergens in het stikkedonker te verdwalen en dan bij Amsterdam weer om te moeten keren. Dus voorwaarts !
Gelukkig was het wegdek slechts gefreesd en bevonden er zich geen onneembare obstakels op de weg. Oké, je gaat wat langzamer en het mag wellicht niet gezien de grote hoeveelheid stopborden en verboden-in-te-rijden maar kom op zeg, het is al na middernacht en geen kip op de weg. Die Hard STNers are we !
Onze B&B was weer snel gevonden en de vechtgenote was nog niet terug. Na weer een kwartier of zo kwam zij met de auto aanrijden, alles was goed gegaan en het Doezum-team weer compleet. Roelf was ook op de fiets weer heel thuisgekomen. Later terug dus dan verwacht was de landheer wakker gebleven om ons toegang tot de woning te verschaffen. Na de nodige nachtwensen was het tijd om ons over te geven aan de armen van Morpheus. Het was een lange dag, het was een spannende dag maar het was ook en voornamelijk een ongelofelijk leuke dag. Ik kan bijna niet wachten om te zien wat morgen gaat brengen...
).
