Mijn eerste liefde
Geplaatst: 02 jan 2018, 23:20
Mijn eerste liefde.
Je bereikt een bepaalde jeugdige leeftijd waardoor je voor het eerst een gemotoriseerde voertuig mag besturen.
Een voertuig met maar amper 50 cc maar het is wel een voertuig waar je een beetje vrijheid krijgt.
Je gaat een beetje rond kijken en nee die oude Vespa nee das niet mijn smaak.
Hmm dan maar even kijken of een Tomos/Puch wat is, ehh nee dat is het ook niet.
En dan krijg je wat binnen via PTT post ( yep dat oude staatsbedrijf ).
Je maakt het open en het blijkt van de spaarbank met de S te zijn.
Je zit een beetje rond te kijken en nee het meeste interesseerde mij niet en dan , ja dan zie je in eens iets in je ooghoek.
Daar op een foto staat ze.
Met haar ranke uitlaat, haar welgevormde tank, haar zachte en diepe zadel, haar elegante lengte en haar brede stuur.
Het aluminium blokje zo welgevormd en haar radiator zo fijn en klein.
Ze was een vreemde eend in de bijt net zoals ik.
Ze was een buitenstaander zo anders dan alles wat er was.
Jaren heb ik moeten wachten en toen kreeg ik een kans.
Ik was 20 en liep over de Hogewoerd in mijn woonplaats ter zijnde tijd.
Daar zag ik haar staan , ik verstijfde en werd warm van binnen, we keken elkaar aan.
Uiteindelijk ben ik de winkel binnen gegaan en gekeken wat ik kon doen om haar in mijn armen te sluiten.
Het heeft toen een paar maanden geduurd maar uiteindelijk was ze bij mij.
Vele kilometers met haar gereden, ze was als een tank op de weg.
Uiteindelijk door gebrek aan onderdelen toendertijd is ze naar binnen gegaan.
Ik heb haar niet weg kunnen doen en nog steeds kan ik haar niet weg doen.
Menig persoon zal het niet begrijpen maar ze is wat ze is en misschien komt ze ooit weer tot leven.
De verleiding is de laatste steeds groter omdat de huidige vervoersmiddel niet is wat echt bij mij past.
Ik ben niet van die racebikes, ook niet van die retro scooters, heb wel een hang naar de café racers en ook een hang naar de tour scooters.
Maar zij , ja zij dat chopper brommertje, dat heeft mijn hart al lang geleden gestolen.
In de huidige maatschappij zou ze vies zijn omdat ze een 2 takt is, maar weet je dat maakt mij steeds minder uit.
Ze is misschien niet de zuinigste en nee ze is ook niet de stilste maar ze is en blijft een mooi choppertje.
De Aprillia Red Rose Classic 50 is en blijft mijn grootste liefde .
Ik begrijp heel goed dat het ook geld voor diegene die zo hangen aan de Kymco Dink's, de Cafe racers, en diverse andere.
Ooit was ik een kilometer vreter maar door diverse ervaringen terug gekropen in een schulp, langzaam aan probeer ik er weer uit te komen en weer kilometers te gaan pakken waardoor het vertrouwen in mijzelf weer terug hoop te komen.
Misschien toch ook ooit weer met haar , zo'n choppertje, ach wie weet, we zullen zien.
Je bereikt een bepaalde jeugdige leeftijd waardoor je voor het eerst een gemotoriseerde voertuig mag besturen.
Een voertuig met maar amper 50 cc maar het is wel een voertuig waar je een beetje vrijheid krijgt.
Je gaat een beetje rond kijken en nee die oude Vespa nee das niet mijn smaak.
Hmm dan maar even kijken of een Tomos/Puch wat is, ehh nee dat is het ook niet.
En dan krijg je wat binnen via PTT post ( yep dat oude staatsbedrijf ).
Je maakt het open en het blijkt van de spaarbank met de S te zijn.
Je zit een beetje rond te kijken en nee het meeste interesseerde mij niet en dan , ja dan zie je in eens iets in je ooghoek.
Daar op een foto staat ze.
Met haar ranke uitlaat, haar welgevormde tank, haar zachte en diepe zadel, haar elegante lengte en haar brede stuur.
Het aluminium blokje zo welgevormd en haar radiator zo fijn en klein.
Ze was een vreemde eend in de bijt net zoals ik.
Ze was een buitenstaander zo anders dan alles wat er was.
Jaren heb ik moeten wachten en toen kreeg ik een kans.
Ik was 20 en liep over de Hogewoerd in mijn woonplaats ter zijnde tijd.
Daar zag ik haar staan , ik verstijfde en werd warm van binnen, we keken elkaar aan.
Uiteindelijk ben ik de winkel binnen gegaan en gekeken wat ik kon doen om haar in mijn armen te sluiten.
Het heeft toen een paar maanden geduurd maar uiteindelijk was ze bij mij.
Vele kilometers met haar gereden, ze was als een tank op de weg.
Uiteindelijk door gebrek aan onderdelen toendertijd is ze naar binnen gegaan.
Ik heb haar niet weg kunnen doen en nog steeds kan ik haar niet weg doen.
Menig persoon zal het niet begrijpen maar ze is wat ze is en misschien komt ze ooit weer tot leven.
De verleiding is de laatste steeds groter omdat de huidige vervoersmiddel niet is wat echt bij mij past.
Ik ben niet van die racebikes, ook niet van die retro scooters, heb wel een hang naar de café racers en ook een hang naar de tour scooters.
Maar zij , ja zij dat chopper brommertje, dat heeft mijn hart al lang geleden gestolen.
In de huidige maatschappij zou ze vies zijn omdat ze een 2 takt is, maar weet je dat maakt mij steeds minder uit.
Ze is misschien niet de zuinigste en nee ze is ook niet de stilste maar ze is en blijft een mooi choppertje.
De Aprillia Red Rose Classic 50 is en blijft mijn grootste liefde .
Ik begrijp heel goed dat het ook geld voor diegene die zo hangen aan de Kymco Dink's, de Cafe racers, en diverse andere.
Ooit was ik een kilometer vreter maar door diverse ervaringen terug gekropen in een schulp, langzaam aan probeer ik er weer uit te komen en weer kilometers te gaan pakken waardoor het vertrouwen in mijzelf weer terug hoop te komen.
Misschien toch ook ooit weer met haar , zo'n choppertje, ach wie weet, we zullen zien.