Ah, nou, de beste routeplanner zit nog altijd in je hoofd. De rest, welke dan ook, zijn alleen hulpmiddelen.
Er zijn mensen die er helemaal blind op (willen) vertrouwen en dan op een fietspad uitkomen langs een N weg en dan compleet in paniek raken en niet meer weten wat ze moeten doen. Er zijn ook mensen die een GPS instellen op wegen waar je maximaal 50 KM/u mag rijden.... en dan soms -tig kilometers (moeten) omrijden de hele tijd want langs snelwegen loopt soms ook een fietspad of B-weg. Maar de GPS vermijdt die dan uiteraard.
Die problemen heb je trouwens alleen in Nederland en België. Alleen daar spelen we fietspad-op-fietspad-af roulette. In de rest van Europa of daarbuiten mag je overal rijden in principe behalve op echte snelwegen en daar waar aangegeven middels een "autoweg"-bord. En hoe verder naar het oosten, hoe minder gezeur. De politie wordt steeds aardiger. En het eten en bier steeds beter.
Ik zelf heb 2 TomToms gehad maar die verzopen halverwege. Ik heb dus op de stand van de zon en mijn postduivengevoel met veel vloeken mijn weg terug naar huis moeten zoeken. Dat was heel frustrerend maar ik heb wel geleerd dat ik er niet over in paniek hoef te raken en geleerd op borden te rijden, en navigeren op de zon, maan en sterren. Zeker in West-Europa zijn er overal borden en richtingaanwijzers.
Mijn reizen daarna naar Polen en Rusland deed ik met de Garmin Zumo maar het blijven domme dozen: in Polen waren sommige wegen aangegeven als "geasfalteerd" en geschikt tot 90 KM/u. In tegenstelling tot verwacht werd ik over berg- en landwegen geleid waar tanks nog problemen gehad zouden hebben. Gelukkig heb ik een Grand Dink
En dan is het op een gegeven moment dus een kwestie van logisch nadenken, de domme doos laten voor wat ze is, en de GPS ook, en zelf op zoek gaan naar een betere (berijdbare) route.... die ik dan uiteindelijk vond. En dan weer kijken hoe de GPS je verder wil leiden.
Ik ben verdwaald geweest in Sovjet industriegebieden, landwegen waar dorpjes alleen nummers hadden en niet eens namen, zandwegen die nooit op leken te houden en houthakkerswegen midden in de nacht door oerbos heen en op het moment zelf is dat heel vervelend maar uiteindelijk wordt het onderdeel van het avontuur. En dan ben je er trots op dat je dat toch maar hebt gedaan en gered!
De domme dozen hebben me ook wel eens over wegen gevoerd waarbij ik dingen heb gezien en beleefd waar ik anders zomaar voorbij gereden zou zijn. Of via sluipwegen die eigenlijk afgesloten waren voor autoverkeer maar waar ik op 2 wielen uiteraard meestal wel langs kon en dan kilometers omrijden afsneed.
Door schade en schande word je ook vanzelf wijs: in de steden Warschau en Gdansk zet je bijvoorbeeld de optie "snelwegen vermijden" uit. Want de GPS ziet de gewone hoofdwegen, waar jij wel mag rijden, als snelwegen... en leidt je dus ki-lo-meters ver en met uren vertraging om de stad heen naar je bestemming over wegen waar door paarden getrokken karren het hoofdmiddel van vervoer zijn. Echt. Geen geintje. Ik ben in dorpjes geweest in Polen waar ze bij wijze van spreken nog nooit een blanke gezien hadden en het halve dorp letterlijk kwam kijken toen ik daar op oma's terras (de enige uitsparing in het hele dorp) een biertje zat te drinken. Maar uiteindelijk... is dat dus ook weer leuk en bijzonder
Als je van avontuur houdt, uiteraard.
Momenteel gebruik ik voornamelijk een Grundig M5. Geen duur ding maar wel heel uitgebreid en als het regent gaat er een ziplock zakje omheen. Werkt perfect. Nou ja... soms "creatief". Maar ik ben dan ook avontuurlijk en zoek geen perfectie
Mijn advies: welke GPS maakt niet uit. Ga af op je eigen hersens, de GPS is slechts een hulpmiddel. Maar wees vooral niet bang. Geen paniek, thuis kom je altijd. En de rest wordt onderdeel van het avontuur.