Van Leiderdorp naar Lorelei

Gebruikersavatar
motormuis
Voormalig STN Lid
Berichten: 6024

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#11 » 23 mar 2014, 09:30

Flügel2 schreef:tis weer mooi geschreven edwin ik heb het weer in een ruk uitgelezen :lol:

En dat zonder adem te halen :shock:

:lol:

Mtvrgrt kees

@ TK E

Concurrentie :lol:

Mtvrgrt kees
0 x

TK E

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#12 » 23 mar 2014, 09:58

motormuis schreef:
Flügel2 schreef:tis weer mooi geschreven edwin ik heb het weer in een ruk uitgelezen :lol:

En dat zonder adem te halen :shock:

:lol:

Mtvrgrt kees

@ TK E

Concurrentie :lol:

Mtvrgrt kees


Ik denk toch dat we hier het eerste exemplaar van de STN boekverlagen gaan krijgen......verkrijgbaar ik de boekenstores.......
TK E
0 x

Gebruikersavatar
Jan-H
STN Verkeersveiligheid
Berichten: 2596

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#13 » 23 mar 2014, 16:07

Hallo Edwin,
Je kunt m.i. Na of tijdens je IT carrière direct aan de slag als auteur van reisverhalen.
Ben benieuwd naar het vervolg.
Groet, Jan Hutten.
P.s. Inmiddels wordt het je en jou, OK?
0 x
Jan-H
Na 56 jaar weer op een motorscooter!

Dagrecord 545 km. Maassluis- Ludwigshafen am Rhein.
Afbeelding

Gebruikersavatar
Amendoim
Easy Writer / STN Beheerder
Berichten: 5414

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#14 » 24 mar 2014, 09:25

Thanx gentlemen voor jullie positieve input :-) Er komt nog veel meer....

Bij het verlaten van mijn middelbare school ben ik inderdaad beschuldigd van het hebben van enig schrijverstalent.... misschien een gemiste roeping, als IT-er....

Maar ik vind het leuk om te doen zolang er positieve feedback is en met als doel om anderen wellicht te inspireren dergelijke reizen te gaan maken of die plekken te bezoeken waar ook ik ben geweest.

@ TK E : heb jij ook langze reisverhalen hier op het forum staan ?
@ Flügel : thanx, wij kenden elkaar al op afstand via de KTN, leuk om hier weer samen te komen :-)
@ Jan : daar waren we via PB ook al uit :-)
0 x

Gebruikersavatar
Amendoim
Easy Writer / STN Beheerder
Berichten: 5414

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#15 » 24 mar 2014, 17:40

Maandag 16 april 2012 – Van Tankstations en Achtbanen… (deel 1 van 2)

Gaaaaaap !!! Rek. Kraak. Auw. De dag van gisteren is me duidelijk toch niet helemaal in de koude kleren gaan zitten maar het valt me toch nog alleszins mee. Met een beetje rekken en strekken, terwijl ik in het comfortabele bed langzaam wakker word, komt alles los en zwaai ik mijn benen over de rand. Een glimlach kan ik niet onderdrukken wanneer ik me realiseer waar ik nu ben, wat ik al heb gedaan en waar ik nog naartoe ga, zowel vandaag als de komende tijd. Pas nu zinkt de realisatie echt in van deze onderneming, vandaag voelt het pas “echt”. Ondanks de ruime alcoholische consumptie van gisteren avond voel ik me eigenlijk best goed, en strekkend en krabbend bezoek ik de nog steeds ruime badkamer en fris me op. De Kymco koffer staat in het midden van de kamer met ruim gapend deksel (zo voel ik me nu ook nog) en de inhoud ligt overal verspreid. Hé, het is tenslotte mijn kamer en er is en komt ook niemand anders dus waarom niet. Van de tevens in de kamer aanwezige kleine keuken met thee- en koffiemogelijkheden besluit ik geen gebruik te maken en ik bereid me voor op de dag van vandaag die komen gaat. Eerst maar weer mijn gewone kloffie aan voor het ontbijt, het motorpak apart houden en de rest alvast inpakken in plastic zakjes en in de koffer. Ik kijk naar buiten, de ruime tuin in die ik niet zal bezoeken. Het regent. Bah.

Het tweede gebouw waar de kamers zijn, heeft een soort van binnenplaatsje en doet denken aan een soort van klooster met een galerij met zuiltjes. Daarlangs vind ik mijn weg terug naar de voordeur en loop door de regen naar het hoofdgebouw alwaar de ontbijtzaal zich bevindt. Het is nog vroeg, zo rond half 8, en zo heb ik het ook gepland want ik heb geen idee hoe lang ik over de volgende 100 kilometer door de bergen zal doen. Dezelfde maitre van gisteren verwelkomt mij bij de receptie en verwijst mij intern door naar de ontbijtzaal welke aan de binnenkant de uitstraling van een soort boerderij heeft. De geur van vers brood en koffie komen mij tegemoet en een aardige dame vraagt mij of ik wellicht wat eieren bij het ontbijt wil, en wat voor soort. Wat een service :-). Roereieren graag. En terwijl ik van het ontbijt geniet, denk ik glimlachend terug aan de dag van gisteren en overpeins ik de route voor vandaag…

Zo groen, zo groen. Zo groen ben ik nog op deze eerste echt lange trip zonder eerdere ervaringen. Qua voorbereidingen heb ik ook niet echt veel gedaan op scootergebied. Uiteraard heeft mijn Marianne, zoals gezegd, één a twee weken voor vertrek een zeer uitgebreide beurt gehad (want dan kon ik nog even proefrijden voor het geval er toch nog iets mis zou zijn) maar mechanisch heb ik totaal geen verstand van de machine. Ik weet zelfs niet hoe en waar ik een bougie moet verwisselen. Echt niet, geen geintje. Dáár gaat de benzine in, daar de olie, daar de sleutel en voor de rest moet ze het gewoon doen. Ik heb dan ook geen reserve-onderdelen bij mij, geen een, nog niet eens extra olie of een bougie, laat staan een banden-reparatieset. Wel heb ik er hele dikke winterbanden onder laten zetten met grof profiel. Ik rij namelijk altijd op winterbanden. Oké, ze slijten wat sneller dan, en je gaat wat langzamer dan met zomerbanden maar je hebt grip in elk soort weertype, ook als het wegdek nat is of vol blaadjes ligt. Met dit weer van vandaag en gisteren ben ik blij met deze keuze. Twee lege olieflessen vol benzine onder in de buddy dienen als reserve voor noodgevallen, iets wat ik tot de dag van vandaag nog steeds zo heb. Maar voor de rest eigenlijk helemaal niets. Duitsland, zo redeneer ik, is ook een ontwikkeld scooterland dus als de nood aan de man is, dan moet het niet zo lastig zijn een oplossing te vinden…. Toch ?

Na het ontbijt vraag ik meteen de sleutel van de fietsenstalling. Ik maak me zorgen om mijn stalen reisgenote. Zou ze er nog wel staan ? In haar nachtelijke verblijf zou ik haar alarm nooit gehoord hebben als er iets gebeurd is. En na eerdere diefstallen en diverse pogingen daartoe, en nu zo ver van huis, ben ik behoorlijk paranoïde. Maar ja hoor, daar staat ze nog zacht te sluimeren, met ingeklapte spiegels, op alarm en met de ketting rond het achterwiel :-). Onder begeleiding van de ritmische regen rij ik haar naar buiten en positioneer ik haar voor het gebouw van de kamers. Daar staat ze dan nu goed en kan ik straks makkelijk de koffer achterop zetten. Op deze grijze en natte ochtend verwacht ik geen onverlaten. Terug naar de kamer, omkleden, de laatste dingen inpakken en de koffer achterop. In full battle dress vervoeg ik me weer bij de receptie alwaar ik de rekening voldoe met mijn creditcard en meteen dezelfde kamer boek voor de terugreis. Voor terug had ik namelijk nog niets geboekt. Ten eerste omdat ik niet weet hoe de reis gaat verlopen qua tijd en afstanden en bovendien, als ik het niet overleef dan is het weggegooid geld, toch ? :-). Maar na dag één heb ik er wel vertrouwen in dat het allemaal gaat lukken dus gok ik erop en boek dezelfde luxe voor een dag of tien later. En zo niet, dan mogen mijn erfgenamen het uitzoeken :-D. Na dank mijnerzijds en een hartelijk afscheid begeef ik me naar mijn natte ros. Het regent nog steeds. Ze start zonder problemen. Langzaam trekken we samen op, de onbekende bergen tegemoet….

Dit deel van de reis blinkt uit in het ontbreken van foto’s. Later wordt dat anders maar nu heb ik er weinig of geen. Dat is te wijten aan het feit dat ik vroeger ook freelance fotograaf ben geweest, en daar ook een opleiding voor heb genoten. Zelf echter heb, of had, ik er een hekel aan om op de foto te staan. Komt meer voor bij mensen die zelf veel fotograferen. Krampachtig poseren (en lachen !), dat is niets voor mij. Bovendien wil ik niet de hele tijd stoppen, camera tevoorschijn halen, plaatje schieten en dan weer verder, vooral niet als het koud is en regent zoals nu. Ook zijn er mensen die –tig foto’s maken van hun hotelkamer en / of de genoten diners en versnaperingen en dat is allemaal niets voor mij. Na mijn foto-carrière ben ik ook de lust en het plezier van deze hobby een beetje kwijtgeraakt en heb de laatste jaren daarom dan ook weinig tot geen foto’s gemaakt. Hele jaren van mijn leven zijn voorbij gegaan zonder fotografisch bewijs. En aan het begin van deze reis is die mentale instelling nog steeds zo. Later wil ik deze toch wel (voor mij in ieder geval) bijzondere prestatie wat meer vastleggen op de gevoelige plaat. En wil ik bewijsstukken naar huis kunnen mailen om te laten zien dat ik er toch écht ben en ben geweest op de scooter :-). Mijn ouders kennen de gebieden die ik ga bezoeken ook heel erg goed dus die herkennen het dan meteen.

De TomTom staat ingesteld op het adres van het hotel in Cochem en ik vertrouw er helemaal op. Het is geen Rider, dus niet waterdicht, maar aan de binnenkant van mijn windscherm vangt ze geen tot weinig druppels. Het gaat goed en ik heb meer moed en vertrouwen dan gisteren. Marianne zoemt en vertoont geen kuren meer terwijl ik richting de binnenstad van Roermond rij. Het centrum uit, rechtsaf onder een tunnel door, door de buitenwijken…. en opeens houdt het fietspad op. De N570 gaat de goede kant op maar daar mag ik niet op. De DomDom heeft geen alternatief. Nog geen half uur onderweg en ik zit alweer vast. Op de N weg zie ik een bord naar rechts richting Heinsberg en dat ligt toch echt in der Heimat dus door woonwijken heen besluit ik dat te volgen. Geen goed idee want vijf minuten later weet ik alweer niet waar ik naartoe moet. Borden voor fietsers ontbreken geheel. Nog even verder kan ik een N weg oversteken naar de andere kant naar, wat blijkt, een doodlopende weg te zijn in agrarisch gebied. Links Roermond, rechts een bos. Maar dit is de N293 en die gaat sowieso de verkeerde kant op voor mij. Terug dus naar het mij laatste bekende punt en op postduivengevoel besluit ik, na flink zoeken, onder de N570 middels een fietstunnel een industrieterrein op te rijden. Datzelfde gevoel volgend rij ik vervolgens richting het noordoosten en vind inderdaad een fietspad, verstopt aan de andere kant van de N570 ! Hoera, die gaan we volgen dus :-). Bovendien heet deze weg de Keulsebaan dus dat zou een goed teken moeten zijn. Het bedrijventerrein laat ik letterlijk links liggen en samen zoeven we langs weilanden en akkers naar een bosrijk gedeelte van deze lange rechte weg en enige kilometers later word ik begroet door het bekende blauwe bord met krans van witte sterren : Wilkommen in der Bundesrepublik Deutschland ! Hahahaha !!! Ik heb het gehaald ! Ik ben in het buitenland met de scooter ! Iedereen verklaarde me voor gek, ikzelf ook wel een beetje (zelfkennis is een hoog goed) maar ik heb het zover toch maar gehaald ! Even een triomfantelijk SMSje naar het thuisfront dan en dan lachend weer verder :-).

Een zielig hoopje gedumpt rood asfalt markeert het einde van het Nederlandse fietspad. Hmmmm. Hoe nu verder ? Wat zijn de verkeersregels in Duitsland ? Chips, dat had ik eerder moeten opzoeken en uitvinden. Maar ja, daar is het nu te laat voor. Het bos eindigt tevens aan de grens en maakt plaats voor Duits agrarisch landschap met de zo typerende en afwijkende architectuur. Er zijn wel fietspaden en ik besluit om het risico niet te nemen en dus op het fietspad te gaan rijden. Met een Grand Dink. Ja ja. Diverse voetgangers en fietsers bevinden zich tevens op dit pad en langzaam en voorzichtig haal ik ze in. Iemand roept iets naar mij maar ik kan het niet verstaan en heb tevens geen zin om te stoppen. In een dorpje kom ik veel kruisingen tegen en moet ik steeds oversteken. Da’s natuurlijk geen doen. Wachtende automobilisten kijken me ook heel vreemd aan de hele tijd. Ik zal wel iets fout doen…. Halsreikend kijk ik uit naar een politiebureau of een politieauto alwaar ik navraag kan doen waar ik kan en mag rijden maar helaas, op deze vroege ochtend is er geen te vinden. Na nog wat verbaasde Duitsers bijna omver te hebben gereden, besluit ik dan maar om toch op de openbare weg te gaan rijden en een eventuele boete te riskeren, waarbij ik bij aanhouding uiteraard zal doen alsof mijn neus bloedt en ik de domme Hollander ga spelen. En, zeg eerlijk, in principe ben ik dat nu ook (nog).

Dit is de L117, precies de weg die ik via Google Maps had gezien en gekozen dus we zitten op schema en in de juiste richting ! Via dorpjes en boerenlandschap voert zij mij naar het oosten en op een gegeven moment moet ik eraf want de weg gaat naar het noorden en ik zoek aansluiting bij weg nummer 56 welke mij verder zal brengen. Het is aspergetijd, en ik hou van asperges. Niet verwacht maar het komt wel verrassend goed uit. Wat wel grappig is, is dat je hier overal reclames ziet voor Deutsche Spargel ! Nog geen 25 kilometer van de grens vraag ik me af wat dan het enorme verschil zal zijn met Niederländische Spargel :-). In ieder geval zullen we daar later nog veel culinair plezier aan beleven. Het landschap wordt licht heuvelachtig, dan nog meer en nu zal Marianne moeten gaan bewijzen wat ze waard is. Aan het einde van weer een iets hogere heuvel sta ik even stil en kijk uit over het glooiende agrarische Duitse landschap. Het kán niet veel anders zijn dan in Nederland maar het voelt wel zo en een gevoel van overwinning maakt zich van mij meester. Dit heb ik gehaald en dat kan niemand me ooit meer afnemen ! Lachend rol ik de heuvel af, verder en verder, over en langs de rollende heuvels en kronkelende weggetjes.

Via Jülich en bij Düren vind ik de aansluiting met de Bundesstrasse 56. Sinds de grens regent het niet meer maar het is nog wel steeds guur en koud en het miezert ook af en toe. Lekker om te rijden : nee, maar de goede gemoedstoestand compenseert dat geheel. De 56 is echter een lange weg die doet denken aan een autoweg bij ons. Hmmm. Mag ik daar rijden ? Ik zie geen borden van niet. Bovendien loopt er een soort van fietspad (heel, heel smal) langs en een Mehrzweckstreifen : een soort van vluchtstrook waar in Duitsland langzaam verkeer op mag rijden. Ik neem dus weer de gok en draai deze weg op waarbij ik niet het fietspadgedeelte kies maar zoveel mogelijk rechts blijf rijden op de hoofdbaan en op de "vluchtstrook". Verder en verder, de lange rechte weg volgend, de TomTom die me vertelt dat ik toch echt die kant uit moet en goed ga, en muziek van de BlackBerry. Ondanks het druilerige weer gaat het best goed al ben ik redelijk benauwd voor de personen- en vrachtauto’s op de weg die me inhalen af en toe. Maar die gaan met ruime bochten om me heen en respecteren mij en mijn plek op de weg ! Heel anders dan bij ons, zo overpeins ik, en ik begin me al wat zekerder te voelen. En dan : halverwege richting Zülpich komt me een tweewieler tegemoet. Er is niet veel verkeer op de weg dus die valt op. En als die dichterbij is, zie ik dat het een scooter is die gewoon op de rijbaan rijdt ! Nou, als die het mag, dan zit ik ook goed en mag ik hier dus gewoon rijden :-). Dat is een enorme opluchting in ieder geval. Ik neem tenminste aan dat deze gemotoriseerde Duitser de lokale wetgeving niet overtreedt. Gesterkt in mijn gelijk vervolgen Marianne en ik onze kruistocht.

Poep. In de verte doemen twee enorme bergen op. En dan bedoel ik : vanuit mijn perspectief enorm. Tot nu toe is de weg lang en vlak geweest. Het landschap om mij heen, voornamelijk agrarisch en bosachtig af en toe, glooit wel wat maar de 56 is overal recht en op gelijke hoogte aangelegd. Dit verandert de zaak en ik begin ‘m wel een beetje te knijpen. Echter, vlak voor de “bergen” zegt de TomTom dat ik deze Bundesstrasse dien te verlaten en via een afslag naar links en een heeeeele lange afrit met dito bocht kom ik terecht op de 256, onder de weg door die ik net heb verlaten, welke mij ruim om de bergen heen leidt. Dat probleem is dan ook alweer omzeild :-). Laat het maar aan de Duitsers over om goede en efficiënte wegen te bouwen ! Maar nu wat anders….. sinds mijn vertrek vanaf thuis heb ik niet meer getankt. Ik ben vertrokken met een volle tank en zover heb ik het gehaald. Een heel goed gemiddelde per liter denk ik dan ! Maar nu krijg ik het wel een beetje benauwd want ook al staat de naald in het rood, weet ik wel dat ik nog voldoende reserve zou moeten hebben normaal gesproken maar na zo’n afstand moet ik toch ergens wel gaan bijvullen. We zijn nu saampjes al meer dan 250 kilometer van huis. En het is geen vlak terrein meer dus het verbruik gaat omhoog. De weg is lang en recht en geen tankstation in zicht. Ik volg de weg nog zeker 12 kilometer maar nee, helemaal niets te zien. En in Duitsland is het verboden om langs de weg stil komen te staan met een lege tank, dat heb ik wel gelezen. Daar staan redelijke boetes op. Langzamerhand moet Marianne’s tank net zo klam zijn als mijn handen dus ik besluit om toch maar even te stoppen dan, aan de zijkant van de weg op een brug over een treinstation heen. Aldaar gooi ik de twee reserve-liters in de tank. Maar dat lost het probleem uiteraard nog niet op. Dus besluit ik de 256 dan maar te verlaten en rij een dorpje in op zoek naar een tankstation. Niets. Helemaal niets. Behalve dan een aftandse garage met pomp die gesloten is. Grmbl. Doorrijdend kom ik over mooie landweggetjes en langs kleine dorpjes maar ik zie nergens wat. Oeps. Maar…. had de TomTom nou niet een functie met “interessante plekken” ? Eens even kijken… ja ! Er is een categorie voor brandstof ! :-) Tik, tik, tik…. dichtstbijzijnde pomp…. vijf kilometer die kant op. OK, daar gaan we dan :-). Maar dan kom ik uit bij een woonhuis waar men wellicht benzine in flessen aan de deur verkoopt maar geen echte pomp. Grmbl kwadraat. En voor de rest ook geen kip op straat. Ik wil toch echt een pomp want ik ben ook alweer bijna 80 kilometer verder sinds vanmorgen en vanwege het weer alweer een beetje doorweekt en verkleumd. Tijd voor boffie en kenzine dus. Ehhh… wacht :-P. Andersom.
Laatst gewijzigd door Amendoim op 11 apr 2014, 08:01, 3 keer totaal gewijzigd.
0 x

Gebruikersavatar
motormuis
Voormalig STN Lid
Berichten: 6024

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#16 » 24 mar 2014, 17:43

Je hebt echt je roeping gemist hahahaha. Mooi geschreven en een mooi verslag

Mtvrgrt kees
0 x

Peter

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#17 » 24 mar 2014, 17:58

Geweldig om te lezen dit!
Meer meer.
M.v.g peter 8-) 8-)
0 x

Gebruikersavatar
Trucker49
STN Tourbuffel
Berichten: 3873

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#18 » 24 mar 2014, 18:29

Allemachies wat een avontuur, als of je er zelf bij bent.

Ga zo door vriend dit is genieten.

gr,Cor
0 x
Groeten van Cor

Kymco Bet & Win 2-takt vloeistof gekoeld sinds 2006

Afbeelding Afbeelding

Gebruikersavatar
Amendoim
Easy Writer / STN Beheerder
Berichten: 5414

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#19 » 24 mar 2014, 20:46

Peter vraagt dus Peter krijgt :-)

En thanx Cor, volgende keer gewoon zelf meegaan :-)
0 x

Gebruikersavatar
tomosje
Voormalig STN Lid
Berichten: 3943

Re: Van Leiderdorp naar Lorelei

Bericht#20 » 24 mar 2014, 20:49

kijk edwin dat is nog eens een uitnodiging..
ik ben ook een beetje tentje s moe en zit te denken aan meer comfortabele overnachtings mogelijkheden..
bijvoorbeeld b&b of eerder een wat redelijk hoteletje..
moet ook aan het budget denken haha
roelf
0 x
kymco g dink grey lady wolf

Afbeelding Afbeelding

Social Media

   

Terug naar “Verslagen van 2012”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast

Aanmelden  •  Registreer