Dan is deze van vandaag speciaal voor jou Hans
Kopje thee erbij, leunstoel achterover, tablet opgeladen ? Daar gaan we dan....
Maandag 3 september 2012 – De bergetappe : in het spoor van een Keizer, een Rattenvanger en een Hitler (Deel 2 van 2).We zijn ruim 160 kilometer verder en sinds het ontbijt heb ik niets meer gegeten en gedronken. Ik laat de scooter met draaiende motor en zachtjes bijremmen weer van de berg afrijden en kom langs dezelfde tenten als voorheen en zie dat die nog steeds gesloten zijn. Montag Ruhetag blijkbaar, niets is open. Bij aankomst beneden aan de berg ligt bijna meteen naar rechts de brug die ik over moet, over de Weser naar Hamelen, de volgende historische stopplaats die op mijn route voorkomt. Dat is nog eens ruim 40 kilometer verder maar het edele achterwerk is weer bijgekomen van een uurtje rust en ik besluit niet moeilijk te gaan doen voor een bakkie koffie. Die 40 KM kunnen er dan ook nog wel bij, alhoewel Google Maps, wanneer die de route via de optie Terrein aangeeft, laat zien dat dit het meest bergachtige en steilste stuk van de hele route is. Maar zo steil en bergachtig als in de Eiffel, dat geloof ik niet. En met die ervaring op zak moet het niet moeilijk zijn. Na Hamelen worden de bergen steeds minder om eigenlijk bij Hildesheim zo’n beetje geheel te verdwijnen. Op pad dus ! Mooie goed geasfalteerde wegen leiden mij door de bergen en de bijbehorende wouden en ik geniet van de natuur. Er is wat meer verkeer dan eerder want dit is een doorgaande route naar Hamelen, Hildesheim, Braunschweig en Wolfsburg maar het is heel goed te doen en oh wat passen die Duitsers goed op. Met volle teugen genietend van de natuur zijn het vooral de tegemoetkomende motorrijders die mij door hun groeten als een gelijkwaardige in een hele goeie bui brengen.
Zodra je Nederland uit bent, wordt je door andere rijders als volwaardig en gelijkwaardig gezien en op een enkeling na groeten ze allemaal, wat ik op mijn beurt enthousiast beantwoord of zelfs vaak initieer.
Tot aan de Poolse grens zal dit zo blijven.
Via Rinteln en het dal van de Weser, welke rivier ik een paar maal oversteek, kom ik aan bij Hameln. In de Garmin had ik al Markt aangegeven en Hameln heeft een Alte Markt dus die pakken we dan maar !
Terwijl ik het centrum nader, wordt dat uiteraard wandelgebied. Je mag er geen meter rijden, net zoals in eigenlijk geen enkel historisch centrum in zowel Duitsland als Polen. Vooruit, laat ik ook eens aardig zijn dan, ik stap af, doe mijn helm af en duw de scooter een paar honderd meter richting het centrale plein zoals dat wordt aangegeven door de Garmin. Intussen schijnt de zon volop en is het windstil dus binnen een minuut zweet ik uit mijn motorpak. Maar ik ben er bijna en mijn pak uittrekken, tenminste de broek, dat ga ik niet doen. Zit namelijk niets onder behalve mijn onderbroek. Zo zou mijn vakantie anders alweer wellicht tot een snel einde komen. (Muzieksuggestie : Elvis Presley - Jailhouse Rock).
Hameln, uiteraard, de stad uit het sprookje van de Gebroeders Grimm, met de geschiedenis van de Rattenvanger. Deze verhaling wordt elk weekend als toneelstuk opgevoerd in de stad en verder zijn er heel erg veel plekken die aan het verhaal refereren in de stad (zoals onder andere bronzen steentjes in de straat met daarop afbeeldingen van ratjes), specifiek voor de toeristen, en hoewel het een leuke oude binnenstad heeft, verpest dat het weer een beetje en is er geen rat aan. Je kan ook teveel van het goede hebben. Maar eigenlijk natuurlijk macht es kein Flaus aus, ik ben er ! En een echte vent heeft altijd z'n eigen fluit bij zich. Ik parkeer Marianne aan de rand van het plein aan de zijkant van de kerk en schuin daar tegenover bij een fontein zoek ik een terrasje uit. Het weer is schitterend, ik zoek een tafeltje uit met een mooi uitzicht, pel me uit mijn leren jas en trui, doe mijn RayBan maar weer op en neem plaats. Het duurt even voordat ik de aandacht van een pinguïn heb, maar dan bestel ik eindelijk eerst een cappuccino en daarna een groot Weizen bier, alcoholvrij natuurlijk, en een uitsmijter. Op vakantie eet ik altijd veel eieren. Thuis bijna nooit maar dan wel, heb ik er veel trek in. Gek is dat. Anyway, het is 14:15 uur, hierna nog 118 KM te gaan dus we zijn ruim over de helft en ik geniet van mijn lunch terwijl ik het thuisfront laat weten per SMS waar ik ben en dat alles in orde is. Alles zit nog op de scooter in principe maar die kan ik vanaf hier zien en het alarm staat erop. Een paar minuten rustig in de zon…
Er is ook nog een beeld van de Rattenvanger zelf in de stad maar die staat niet op het centrale plein. Later kom ik erachter dat die zich in de straat aan de andere kant van de kerk waar ik nu zit zich bevindt. Maar vanwege de hitte én het feit dat de scooter volbeladen is en in principe onbewaakt als ik touristje zou gaan spelen, besluit ik daar niet naartoe te gaan. Dat bewaar ik dus voor een volgende keer.
Zie je dat gebouw net rechts naast de kerk ? Aan de voorzijde hangt een enorm klokkenspel waarmee regelmatig deuntjes ten gehore worden gebracht. En dat ervoor is een soort van toneel alwaar onder andere het verhaal van de Rattenvanger op wordt nagespeeld.
Ondanks de vele touristen is het een oase van rust, of in ieder geval een rustpunt voor mij (mag het na 200 KM zonder koffie of iets te eten
) en de zojuist genoten maaltijd en het alcoholvrije bier doen mij bijna insuffen terwijl ik van de architectuur en de atmosfeer van het stadje zit te genieten.
En dan duw ik de scooter alweer naar het punt waar ik vandaan kwam, uiteraard nadat ik een paar plaatjes heb geschoten. De motorpech van eerder heeft, zoals eigenlijk ook al verwacht, zichzelf opgelost, maar toch forceer ik haar nog niet tot het uiterste. De bergen zijn, als het goed is, voorbij en ik lig goed op schema dus ik kan het rustig aan doen. Mijn volgende geplande stopplaats is Braunschweig omdat ik heb gezien dat die stad een mooi oud centrum heeft, geheel gemaakt van rode baksteen, inclusief de kerk, het kasteel en het paleis. Ziet er op foto’s heel goed uit ! Het was een belangrijke stad in het verleden. De GPS dus instellen op Markt, op zo’n 95 KM van hier. Coppenbrügge is ook interessant maar te dichtbij en Hildesheim is niet zo heel veel aan zo te zien. Allemaal lang van tevoren uitgezocht via Wikipedia en Google. Dus op pad !
Dwars door het noordelijke Teutoburger Woud, waar de Germanen de Romeinen versloegen in 9 na Christus waarna ze nooit meer geprobeerd hebben het land boven de Rijn te bezetten. Dat zal dus een flinke klap geweest zijn. Een heel historisch gebied en zeer rijk aan prachtig natuurschoon. Er zijn maar heel weinig dorpjes op de route en de kilometers vliegen voorbij. Marianne zoemt en zoeft, laat zich ook na een tankbeurt niet kennen en met mijn muziek op de Cardo gaat het echt lekker ! Het is dan ook een psychologisch spelletje : elke keer tik ik op de decimalen af. Dus met 95 KM te gaan, bij nog maar 90 ben ik op of onder de 9, bij nog 80 te gaan op de 8. En zo steeds verder (of : minder). Het mooie landschap en de muziek zorgen voor voldoende afleiding tijdens het rijden. Lange, goed onderhouden en geteerde en brede wegen leiden mij steeds verder noord-oostwaarts. De Duitse kentekens passen zich aan aan de omgeving en ik zie de eerste BS- kentekens… Braunschweig… of BullShit ?
Het volgende kenteken dat ik zie, specificeert BS-US(?) en mijn dag kan eigenlijk niet meer kapot ! Amerika verkoopt inderdaad bullshit op vele punten, goed dat die Duitsers hier zich er zo van bewust zijn
. De stadsgrenzen komen in zicht en ik laat haar uitrollen tot onder de 50. Volgens de Garmin is het nog zo’n 13 KM naar het centrum. Hallo ? Da’s dan óf een heel breed opgezette stad óf een heel langgerekte, net zoals onze veendorpen. Maar goed, het is nu zeker drie-baans, maar geen snelweg, en ik ga door het midden van de stad. Alles is modern en het is als een brede industriële avenue waar ik nu over rijd. Eh…. voordat ik het echt door heb, rij ik na een kilometer of 9 alweer de stad uit… maar de Garmin geeft nog steeds aan dat ik 4 KM rechtdoor moet. Ik stop langs de weg en check mijn input. Ja, de Markt, Braunschweig. Dat klopt. Vooruit dan maar. Nou…. 4 kilometer verder draai ik een boerenlandweg op naar een ruime varkensschuur en dat is blijkbaar Markt. Denk het niet. Ergens is iets fout gegaan en terug naar de stad is ruim 10 kilometer, en dan moet ik nog gaan zoeken. Nog zo’n 25 tot 30 KM naar mijn einddoel en de zon zakt al richting de horizon. De beslissing is niet moeilijk en ik rijd dus een snel rondje en draai meteen de grote weg weer op richting het noord-oosten. Vandaag ga ik het centrum van Braunschweig dus niet zien en ik wil voor donker binnen zijn. Jammer, ik ben teleurgesteld maar ik zie wel of en wanneer eventueel ik hier ooit nog eens terugkom.
Mijn einddoel van vandaag is het dorp Fallersleben. Wat ? Ja, die reactie had ik in eerste instantie ook. In 1938 zochten de Nazi’s (kijk ! daar komt dat kleine mannetje met dat snorretje om de hoek kijken !
Ik zei het toch.) een goede plek om een fabriek neer te zetten. Die fabriek zou dé auto voor hét volk gaan bouwen. Juist ja, Volkswagen. Dus bouwden ze een fabriek met een dorpje ernaast op een plek waar een doorgaand kanaal door Duitsland en een uitgebreid spoorwegnet liep en noemden dan Wolfsburg naar het gelijknamige kasteeltje een eindje verderop. Met dat kanaal en die spoorwegen was het gebied dus goed ontsloten maar Wolfsburg was onbekend. Wel kende men het erbij gelegen dorp Fallersleben – en decennia lang was het dus Wolfsburg bei Fallersleben. Vandaag de dag is het dorpje een onderdeel van de moderne stad Wolfsburg, en dus andersom. Niemand kent Fallersleben tenzij je er moet zijn. Wolfsburg ligt precies in het midden van Duitsland, zo’n 310 KM van zowel de Nederlandse als de Poolse grens. Maar er zijn daar veel dorpjes, dus waarom dan Fallersleben ? Nou, ten eerste heeft het een mooi historisch centrumpje met een paleisje maar ook…. De oudste onafhankelijke brouwerij van Duitsland ! Met meer dan 50 verschillende bieren waarvan ze er veel zelf brouwen ! Tadaa !
En die ligt midden in het paleisparkje eigenlijk, gevestigd in een historische graanopslag, in het historische centrum, met ook weer een lokale keuken in het bijbehorende restaurant
. Alle redenen dus bij elkaar voor mij om dat dorpje uit te zoeken als volgende slaapplaats.
Het landschap is grotendeels agrarisch Utrechtse Heuvelrug met soms een aardige hobbel waar ik overheen en bossen waar ik doorheen moet maar de dichte bossen, hogere bergen en heuvels liggen definitief achter me. Na een kilometer of 15 draai ik van de grote weg af en ga via een B-weg, bijna landweg, verder, kom aan bij een stoplicht aan de rand van een dorp, steek dat over en rij zo historisch Fallersleben binnen. Dat ging makkelijk ! Nog een stukje rechtdoor en dan linksaf, beide steenwegen, en dan ben ik er.
Nou ja, ik ben ergens. Ik zie inderdaad de naam van het hotel boven een soort van doorgang hangen…. met een pijl naar links… maar naar links is doodlopend. Bovendien, in de doorgang is een bedrijf gevestigd, een oogkliniek. Ik ben er niet zeker van en twijfel waar ik naartoe moet. Uiteindelijk besluit ik door te rijden onder de doorgang door, wat eigenlijk alleen voor voetgangers is. Daarachter ligt een wat grotere parkeerplaats met een bordje Hotel bij een deur. Is dit het goede hotel ? Ik parkeer recht voor de deur en ga naar binnen om het te vragen. Ja ! ik ben er en ik word verwacht
! Hotel Fallersleben Spieker en een spieker is… een graanopslag
. Geheel conform het huidige thema dus. De kamer is klein, eenpersoons, maar schoon, een goed bed en een ruime badkamer. Ik breng doos en rugzak naar binnen en meld me weer bij de balie waar ik een tegoedbon krijg voor een biertje bij het Alte Brauhaus en ik word geadviseerd daar ook te dineren. En dat was ik nu precies al de hele tijd van plan
! Is het van dezelfde eigenaar ? Nee, de ouders hebben eerst het hotel gerund en toen het Brauhaus gekocht en zijn dat gaan exploiteren, en het hotel is door hun zoon overgenomen. En de dame van de receptie is getrouwd met de zoon ? Niet helemaal, niet getrouwd maar ze horen wel bij elkaar. Hoe wist ik dat
. Het is maar 300 meter lopen (zegt de dame, het was iets meer). Maar ik wil er met de scooter naartoe dus 3 minuten later rij ik langzaam grommend langs een religieus monument op een pleintje, rechts langs de kerk het park binnen, eigenlijk alleen voor voetgangers. Met 5 KM per uur rij ik langs het meertje en parkeer aan de zijkant van het Brauhaus, een heel markant gebouw. Bij het terras lopen mensen en spelen kinderen dus verder wil ik niet rijden. Ik stap af, het is nog net licht dus ik maak een paar foto’s waarna ik naar binnen stap.
De juiste ingang moet je trouwens wel even zoeken : aan de terraszijde is ook een ingang maar de échte zit rechts van waar mijn scooter geparkeerd staat, een klein trapje omhoog. Dan kom je in de bar binnen. Door de bar kun je dan weer via een trapje omlaag de Südhalle in waar zowel de brouwerij als de grote eetruimte zijn en dan kan je zo het terras op. Daar bevindt zich tevens een grote gecombineerde zandbak en speeltuin voor kinderen.
De koffer had ik speciaal op de scooter laten zitten vanwege de foto's. Ik wilde Marianne in vol ornaat op de gevoelige plaat vastleggen
Later haal ik die er wel vanaf en neem die mee naar mijn kamer voor de nacht want al mijn spullen zitten erin.
Van binnen is het heel gezellig en boven is de bar (daar ben ik nu) en beneden is het restaurant en de brouwerij die ze trots laten zien.
Heel gastvrij word ik ontvangen en alhoewel het bestellen van een alcoholvrij bier in een plaats als dit natuurlijk eigenlijk net zoiets is als vloeken in de kerk, doen ze er zeker niet moeilijk over en wuiven mijn verontschuldigingen weg. Terwijl ik wacht, bel ik mama nog even want die is doodsbenauwd over dit hele gebeuren. Je weet hoe moeders zijn. Volop genietend van mijn Weizenbier vraag ik of ik op het terras mag dineren en ook dat is geen probleem. Ik neem dus maar nog een extra bier mee naar buiten en geniet later van een soort gestoofde rib-eye met veel uien en een enorme gepofte aardappel. De omgeving is echt heel mooi en rustgevend, je hoort helemaal niets van de grote moderne industriële stad op slechts een steenworp afstand, en de brouwerij zelf is een heel bijzonder gebouw. Ver van het hotel ben ik niet en ik besluit dus een klein bier (0,3L is klein) van de brouwerij zelf te proberen. Ja maar dat is lekker ! Smaakt als een licht soort bokbier, heel anders en heel “schoon”.
De rekening slaat nergens op : EUR 24,- voor het diner en 2 groot bier ! Ik moet nog wel rijden dus ik neem twee flessen mee naar mijn hotel. Daar maak ik er nog 1 open en geniet daarvan terwijl ik zowel het thuisfront als mijn Poolse vriendin op de hoogte stel en de foto’s naar de laptop kopieer en daarna een warme douche neem. Die andere fles zal ik uiteindelijk als souvenir weer helemaal mee naar huis nemen. De scooter staat recht onder mijn raam geparkeerd, onder haar zeil en op alarm. Kan dus niet mis gaan vannacht. Trots dat ik vandaag weer gehaald heb en een klein tikje aangeschoten sluit ik mijn ogen. Het is genoeg geweest voor vandaag, morgen weer een lange dag….