Lang... al heel lang... al veel té lang staat ze voor de deur. Of eigenlijk, achter. Op een parkeerplaats. Op het pleintje. Haar zusters zijn gekomen, en sommige zijn ook weer gegaan. Ze heeft geen weet van E10. Dat heeft ze niet bewust meegemaakt. En Corona is geheel langs haar heengegaan in haar sluimer. Twee jaar storm, regen, zon, hitte, kou, sneeuw, vorst... onder haar cover, een motorhoes. Zo lang slaapt ze al. Een soort Doornroosje, maar dan anders. Waar dromen slapende scooters over? Het is tijd voor haar om wakker te worden...
We gaan bijna 9 jaar terug in de tijd, naar eind 2011. De Kymco Bet & Win die ik toen had, was aan haar derde waterkoeling toe en toen was het genoeg. Met pijn in het hart moest ik afscheid van haar nemen want tegen die kosten viel niet op te boksen. Maar voor mijn werk had ik een grote scooter nodig, met veel laadcapaciteit. En daar was er in principe maar één van... de Kymco Grand Dink. En LELIJK dat ik die vond...
Compleet met koffer maar zonder beugelset werd die geleverd door mijn lokale scooterdealer. Gelukkig bleek het wel de S versie te zijn met een iets mooiere neus, en met de richingaanwijzers in de spiegels. Nog was ik niet blij met de looks maar het was functioneel. Langzaam begon ik aan de machine te wennen en ook reisplannen begonnen te onluiken in mijn fantasie. Dit was nog voordat ik van het bestaan van scooterclubs afwist. En ik had dus geen idee dat anderen ook dergelijke dingen deden.
Haar naam werd Marianne, de grote liefde van Robin Hood. Niet dat ikzelf nou zo'n volksheld ben, maar het leek bij haar te passen. En zo werd ze meer dan slechts een vervoersmiddel, een reisgezellin, mijn toeverlaat op lange reizen door verre onbekende gebieden... mijn stalen merrie op wie ik vertrouwde, en zij op mij. Want zeg nou zelf... wie brengt wie nou thuis?
Sinds net na de STN Deutschland Vierdaagse Erlebnis van 2018 staat ze al stil. Vlak daarvoor was er een nieuw, of beter gezegd: ander cardan ingegaan in verband met het ombouwen van de achterrem van trommel naar schijf. Dát ging goed, alleen begonnen de tandwielen steeds meer lawaai te maken. Ken je dat hoge gierende Tomos geluid? Nou, dat dus... alleen erger. En ja er zat genoeg olie in. Eenmaal thuis vanuit de Heimat heb ik haar dus opzij gezet en ben op zoek gegaan naar nog weer een ander cardan. Dat moet dan van een Super 9 zijn want anders past het niet. Nieuw zijn die dingen niet te betalen dus op zoek naar een gebruikte. Dat ging even duren...
Resurrection, oftewel Wedergeboorte begint met een wakker worden. Hoe zal ik haar aantreffen onder haar covers? Wat is haar staat en wat doet het nog wel of niet?
https://www.youtube.com/watch?v=gi5n6PmiuiI
OK, dát deed het dus nog wel. Zelfs na twee jaar nog! En vanwege het ontbreken van de juiste afstandsbediening, waren de buren heel blij . De rest heb ik je dus maar bespaard want dat ging een aardig tijdje zo door.
Een klein stukje is eruit geknipt omdat een buurvrouw zonodig uitgebreid gedag moest komen zeggen. Altijd wanneer je er niet op zit te wachten uiteraard. En dit is mijn eerste poging ooit tot videobewerking, dus don't judge me
Dus power heeft ze... maar wil ze starten ?