Bericht#22 » 23 nov 2017, 13:13
Onderstaand de column van Rob Hoogland uit de Telegraaf van 23 november 2017.
Aangezien wij scooteraars ook te maken hebben met de milieuterreur van de lagere overheden wilde ik hem jullie niet onthouden.
Windmolens
Daar gingen we, de Don Quichot en de Sancho Panza van de lage landen. Over de Afsluitdijk, niet op Rocinante en Rucio, respectievelijk het paard en de ezel van de oorspronkelijke Don en zijn knecht, maar in een comfortabele lease-Volvo.

Of ik de Don speelde en Erik Helleman, mijn kompaan, Sancho? Andersom mag ook. Feit is dat wij ons als Cervantes’ Spaanse edelman en diens dienaar voelden: wij sloten niet uit dat wij op het punt stonden tegen windmolens te gaan vechten, al konden wij enige hoop putten uit het feit dat deze strijd zich in Friesland zou afspelen, sinds de aankomst van Sinterklaas en zijn Pieten in Dokkum het symbool van het Nederlandse burgermansverzet.
Plaats van handeling: het Gerechtshof in Leeuwarden.
Inzet: de geldigheid, door ons al 2,5 jaar bestreden, van de milieuzone in Utrecht.
Nu pas zou het hoger beroep dienen.
Weet u het nog? Op 1 mei 2015, de dag dat die milieuzone in de Domstad door wethouder Lot van Hooijdonk (GroenLinks) in werking werd gesteld, leende ik Hellemans oude Toyota Landcruiser - een dieselauto van vóór 2001 en dus niet meer welkom in Utrecht terwijl-ie APK-gekeurd was en er wegenbelasting voor werd betaald - om de zone in te rijden.
Ik wilde hoe dan ook die bon van €90 en werd tot mijn opluchting geflitst. Auto’s zullen altijd een sluitpost op mijn begroting zijn, maar om verschillende redenen vond en vind ik de gemeentelijke milieuzones die momenteel als paddenstoelen uit de grond rijzen in strijd met de wet, het resultaat van auto(bezitters)haat en derhalve onaanvaardbaar duur hobbyisme. Wat men ook middels zo ingewikkeld mogelijk geformuleerde rapporten beweert, ze bevorderen bovendien de lokale luchtkwaliteit niet. Daarom wilde ik samen met Erik Helleman die bekeuring aanvechten, hetgeen ons pas dik anderhalf jaar later werd toegestaan bij de kantonrechter in Utrecht, een Mulder-rechter, oftewel een rechter die administratief af te werken overtredingen dient te beoordelen.
Nul op het rekest daar.
Deze rechter achtte zich niet bevoegd.
Restte ons het Hof van Leeuwarden. Er ging dik een jaar overheen, het heet hier immers Nederland, maar gisteren was het zover en hield Frank van der Loos, onze briljante Haagse jurist, zo’n indrukwekkend betoog dat ik ’m zowaar begon te aanbidden zoals Don Quichot zijn Doña Dulcinea. Van der Loos, een bijtertje met dossierkennis („Het is discriminatie. Je kunt buitenlanders toch óók niet zomaar de toegang ontzeggen?”), voerde in tegenstelling tot eerder de KNAC de juiste argumenten aan: zijns inziens bindende uitspraken van het Europees Hof, oneigenlijk gebruik verkeersborden door een lagere overheid, jurisprudentie na een vergelijkbare zaak op Terschelling, et cetera. De lagelandse Don Quichot en Sancho Panza hebben voorlopig de indruk dat de rechter daar meer begrip voor had dan voor de argumenten van de advocaat-generaal.
Bevochten we windmolens?
Ik ben daar niet meer zo zeker van.
Uitspraak over twee weken.
Bron: Telegraaf
1 x
Chapter Alphen aan den Rijn
Record op 1 dag: 285 KM
Zuinigheidsrecord: 1:54,7
Kymco Like (pekelfiets)
Kymco New Dink
The Bronze Adonis