DAG 14:
Je hebt altijd dat ene moment in de vakantie zitten waarop alles net even wat minder verloopt. Zo had ook mijn vakantie vandaag last van een dipje. Zoals voorspeld begon het de vorige avond rond 23:30 uur te regenen. Ik had alles voorbereid tegen de regen en rond die tijd lag ik al warm en droog in mijn tentje. Geen problemen dus.
Rond 02:00 uur schok ik wakker door enorme onweersklappen. Ook regende het nogsteeds. Ik heb echt nog nooit van mijn leven zulke extreme regenval meegemaakt. De regendruppels gaven een enorm kabaal op het tentdoek. Ook stak er een harde wind op. De tent klapperde flink ondanks dat de scheerlijnen stevig vast zaten. Overal om mij heen hoorde ik dingen vallen en kapot gaan. Dit ging voor een uur zo door.
Toen vielen de eerste hagelstenen. Dit waren flinke stenen van zeker 2,5 centimeter. De Symphony ST stond ongeveer een meter naast de tent geparkeerd. Ik hoorde de stenen op de scooter klappen en dacht bij mezelf; morgen tref ik een scooter aan waarvan het windscherm en alle kappen helemaal kapotgeslagen zijn. Zo klonk het.
Na een gebroken nacht door het noodweer ging de wekker om 08:30 uur. Ik werd wakker en hoorde nogsteeds regen op het tentdoek vallen. Gatver..dacht ik. Met veel tegenzin opende ik de tent om vervolgens verwelkomd te worden door een grauwe, natte en koude wereld. Ongelovelijk hoe snel je humeur dan een duikvlucht de diepte in neemt. In de miezer regen heb ik al mijn natte spullen op de scooter geladen welke gelukkig geen beschadigingen had opgelopen van afgelopen nacht. Rond 09:30 uur vertrok ik voor een nieuwe etappe van 230 km.
De eerste 75 kilometers in de regen voelde ik mij ronduit ellendig. Vlak voor de grensovergang naar Zwitserland werd de regen steeds minder. En toen ik Zwitserland, het 5e land van mijn reis, binnen reed was het droog!
In de verte zag ik de Bodensee liggen met daarboven een blauwe hemel. Door dit aanzicht fleurde mijn humeur ook weer wat op.
Eenmaal bij de grote stad Konstanz aangekomen reed ik in het zonnetje. Maar niet te geloven, die stad is een groot verkeersinfarct! Ik reed de stad binnen en kon meteen achter aansluiten. Nadat ik 10 minuten over 5 meter gedaan had was ik het zat en besloot ik ondeugend te doen door met mijn tweewieler tussen de auto's door te rijden. Een aantal automobulisten konden dit niet zo waarderen en claxonneerden. Sorry!
Na Konstanz reed ik het rustige Duitse platte land in. Hier kon ik kilometers maken! In de omgeving waar ik doorheen reed wordt enorm veel fruit geteeld. Appels, peren en pruimen alles wordt hier verbouwd. Ik kon het niet laten om tijdens de lunch een verse appel te plukken. Hij smaakte goed! Naarmate de kilometers volgden zag ik hoe droog de omgeving hier is. De bomen verliezen hun bladeren en het gras is geel. Het lijkt wel herfst op sommige plekken!
Na een lange dag reed ik het Duitse Zwarte Woud binnen. Werkelijk een prachtige omgeving met pittoreske huisjes, oude houten schuren, grote naaldbossen en smalle zigzaggende weggetjes. Ik kreeg tijdens het rijden door deze omgeving op een of andere manier een heel authentiek gevoel.
Eenmaal op de camping aangekomen heb ik de tent opgezet en vervolgens boodschappen gedaan in het lager gelegen dorp. Na het eten heb ik, omdat ik nog niet genoeg op de scooter zit, een klein ritje met zonsondergang door de mooie omgeving gemaakt.
Morgen staan er 160 kilometers op de planning. Via de bekende B500 Hochstrasse van het Zwarte Woud zal ik Frankrijk, het 6e land van mijn roadtrip, binnen rijden! Spannend dus!
Voor nu een fijne avond en tot morgen dan maar weer!
Groeten Dennis