Dag 3.
Gisteren was ik behoorlijk moe.
Niet vreemd, na een rit van 265 km, met de nodige strubbelingen.
Na het inchecken zijn we dan ook meteen naar onze eigen kamer gegaan om te slapen.
Niet te lang natuurlijk, ik was rond de klok van 6 uur alweer wakker.
De kamers waren eenvoudig, en sommige dingen verdienen wat onderhoud.
Zo kwam bij mij de gordijnrail naar beneden gevallen, toen ik de gordijnen open wilde doen.
Ik heb hem maar op de raam gelegd, en ben weg gegaan.
Om 8 uur zaten we alle drie aan tafel voor het ontbijt. Dit was natuurlijk voor deze vakantie de laatste keer dat we samen aan tafel zaten, want ik ga verder naar Florence, en Jan-H en Oldy gaan terug naar Krefeld, en morgen naar Nederland.
We hebben nog wat gekletst, en om 9 uur hebben we afgerekend, en zijn we naar onze scooters gelopen.
Ze stonden er alle drie nog. (Jan-H was stiekum al eerder gaan kijken)
Nadat iedereen zijn spullen in en op de scooter vastgezet had, hebben we afscheid van elkaar genomen, en gingen we onze eigen weg.
Ik had al meteen bij vertrek mijn regenoverall aangedaan, want het zag er niet best uit, en volgens de buienradar, ging de regen precies met mij dezelfde kant op.
Gezelschap stel ik enorm op prijs, maar regen hoeft niet met me mee te reizen.
Het duurde dan ook niet lang, voordat het begon te regenen. Eerst zachtjes, maar gestaag werd het een echte bui.
Nu hoort dat er ook wel een keer bij, daar ga je niet dood van.
Maar het verveelde me toch behoorlijk snel.
Hierdoor was het ook enorm glad geworden, want de scooter kwam in een slip, en ik heb enorm veel geluk gehad dat ik mijn scooter in bedwang kon houden.
Het navigeren ging eigenlijk wel goed, ik kwam door rustige dorpjes, en door mooie bossen.
Ook moest ik al meteen behoorlijk klimmen, dus werd er wel wat gevraagd van mijn scooter.
Al snel was ik, via Worms, bij Mannheim, en daar begon het gedonder opnieuw.
Sommige wegen zijn autowegen (niet te verwarren met autosnelwegen).
Helaas heeft Duitsland geen streetview bij Google Maps, zodat ik dit niet kan zien bij mijn voorbereidingen.
Het gebeurde me dan ook dat ik al op de weg zat voor ik er erg in had, en dus niet meer terug kon.
Dat rijdt niet prettig, met auto's die 100 rijden, geen vluchtstrook, en er niet meteen vanaf kunnen.
Als er dan een afrit komt, moet je opnieuw een route gaan zoeken. Maar vaak verwijst mijn Garmin me dan weer terug naar die weg.
Je kan namelijk wel "autosnelwegen vermijden" aanvinken, maar autowegen kan je niet uitschakelen.
Dus deze stad ben ik niet zonder slag of stoot door gekomen.
Uiteindelijk verder richting Sinsheim, waarbij ik door Heidelberg kwam.
Ook hardstikke druk, en telkens weer bepaalde wegen die ik niet op mocht.
Omdat het allemaal niet echt lekker ging, ben ik eerst maar even koffie gaan drinken, aangevuld met een stuk aardbeientaart.
Als je dan naar buiten kijkt, en je ziet je scooter staan, in de stromende regen, dan vraag je jezelf wel even af waarom je op deze manier vakantie wil vieren. Het is tenslotte allemaal vrijwillig en eigen keus.
Bij Sinsheim werd het gelukkig even droog, en kon ik even stoppen voor een foto.
Vanf Sinsheim ben ik via Ittlingen en Gemmingen, richting Ludwigsburg gereden.
Dan kom je door "Landkreis" Heilbronn, wat echt schitterend is.
Jammer van het slechte weer, want deze prachtige omgeving komt met mooi weer veel meer tot zijn recht.
Toen ik eenmaal bij Ludwigsbrug was, wilde ik via wegnummer 10 verder rijden naar Ulm.
Maar je kan het wel raden natuurlijk, ook die weg wordt dan autoweg.
En ook hier kwam ik erop, en kon er niet zo snel meer af. Auto's seinden naar me, toeterden, en maakte met vingersignalen duidelijk dat ik daar niks te zoeken had.
Dus de eerste de beste afslag genomen, en maar weer een nieuwe route zoeken.
Meteen in mijn Garmin deze weg vanaf Ludwigsbrug tot kilometers verderop, geblokkeerd.
Daardoor kreeg ik een andere route van mijn navigatie, weliswaar 16 km langer, maar ja, je moet wat.
Maar nu zat ik op een traject, waar het vol stond met verkeerslichten, en die moesten me wel hebben, want de meesten waren rood als ik kwam.
Er leek geen einde aan te komen.
Na lange tijd kwam ik toch weer op de mooiere stukken, met bergen, waar het heerlijk klimmen en dalen is.
Totdat ik in de buurt van Bissingen kwam, daar was een berg met een hellingspercentage van 17%, en dat voor vele kilometers.
Dus sukkelde ik naar boven, met een gangetje van 18 km per uur.
In de verte tekende zich alweer de volgende regenbuien af, en het was zeker dat ik die niet zou ontlopen.
Dat werd inderdaad een koude gure douche, terwijl ik nog maar 40 km van mijn hotel af was.
De gedachte aan een warme douche en een lekkere maaltijd, houden je dan op de been, of in mijn geval, op de scooter.
Ik arriveerde om kwart over 7 bij mijn hotel, en dat was maar goed ook, want er was alweer een regenbui in de maak,
Deze laatste foto heb ik vanuit het hotel gemaakt.
Ondanks het slechte weer, en de vervelende navigatieproblemen, had ik het toch niet willen missen.
Deze dag heb ik 297 km gereden, en ben heelhuids aangekomen..
Hopelijk morgen iets beter weer.
De rit is ook korter, dus dat geeft meer rust en tijd.
Tot morgen.